![\"\"](\"http:\/\/3.bp.blogspot.com\/-KNIS-ELde7g\/TVfO5qkfZRI\/AAAAAAAAArU\/AnXFG4bIwdY\/s1600\/scan0032.jpg\")
<\/a><\/div>\n<\/div>\n<\/div>\n<\/div>\n“Ben weer van mening veranderd, nou vind ik die andere toch mooier!\u201d,<\/em> zei het meisje van een jaar of tien dat vrijdagmiddag door de tentoonstellingsruimte in de Zeeuwse Bibliotheek huppelde. Even daarvoor vond de opening plaats van de expositie ARCAdia, schilderijen\/2010<\/em> van Bob Pingen, te zien t\/m 9 april 2011.<\/p>\n Namens de Jan van Leeuwen Stichting verwelkomde Ton Brandenbarg de bezoekers. De Stichting, opgericht 12 april 1994, stelt zich ten doel de in de Zeeuwse Bibliotheek aanwezige tentoonstellingsruimte aan te bieden aan hedendaagse kunst van goede kwaliteit, die op de een of andere manier met Zeeland te maken heeft. Daarbij wordt gedacht aan werk van beeldende kunstenaars die in Zeeland wonen en werken, maar ook aan dat van beeldende kunstenaars die zich door Zeeland laten inspireren. Adviseurs van de Stichting zijn Henk Koch, Kees Wijker en Wim Hofman. Deze keer viel Bob Pingen<\/a> de eer te beurt. Deze Vlissingse kunstenaar exposeert al vanaf 1979.<\/p>\n In een uitgebreid artikel in het Zeeuws Tijdschrift, 1994, ‘De verovering van<\/em> het grote vlak. Het werk van Bob Pingen’<\/em> wordt onze Zeeuwse kunstenaar ge\u00efntroduceerd en binnen de internationale kunstwereld geplaatst. <\/em><\/p>\n In ARCAdia toont Bob Pingen nu een reeks van 15 kleine doeken als uitkomst van zijn voortdurende zoektocht naar het ultieme schilderij. Kleurlagen schuiven over elkaar en vormen samen een staalkaart van lichtschakeringen die intens en geraffineerd is samengesteld. Pure schilderkunst die zich overtuigend kan meten met wat zich in de natuur voordoet, <\/em>aldus een berichtje in de PZC. <\/em>In de kunstrecensie ‘Het hoofd vol met waarnemingen<\/em>‘ van Nico Out in de PZC (20-01-2011) is te lezen hoe het licht een hoofdrol speelt in de werken van Pingen. ‘Hij werkt met dunne kleurlagen. De kracht van zijn composities is gelegen in het spel van die over elkaar liggende lagen, subtiel schemeren ze over elkaar… Pingen benadrukt de ruimtelijkheid van de composities door af en toe langs de rand van een vorm iets van schaduw aan te brengen \u00e9n door geraffineerd gebruik te maken van kleurcontrasten…’ Binnen de groep rondom het literaire tijdschrift Ballustrada namen kunstenaars het voortouw. Gelijktijdig betrad de abstracte schilderkunst van Bob Pingen een mystiek veld, stond boven het bestaande.<\/p>\n Als reiziger naar alle richtingen bleef hij Bob Pingen min of meer van grote afstand volgen. In het werk van Bob waardeert hij de aangename kleurtonen, de goed te verdragen lichtheid of<\/em> being<\/em> there<\/em>. Optimistische schilderkunst: oppervlak, diepte en lichtheid tegelijkertijd. De verwantschap van Van der Veeke, de man van papier, met de schilder Pingen is treffend terug te vinden in de omslag van de dichtbundel ‘Rotterdam vertrekt’<\/a><\/em>. Niet dat Pingen deze omslag heeft gemaakt maar HIJ HAD HET KUNNEN ZIJN…<\/p>\n Wat waardeer ik in deze expositie? Met betrekking tot de schilderijen gaat mijn voorkeur uit naar de groene en blauwe kleurenvelden in ‘Locatie (onbekend<\/em>)’. Vervolgens de zachte kleuren in ‘Verticaal Grijs\/Grijs’<\/em>. Ook de doeken met titels als ‘Boogie’<\/em> en ‘Borderline’.<\/em> Vooral deze laatste kan tot nadenken stemmen. In de conceptuele kunst verwijst de zeggingskracht van de titel samen met het beeld naar de achterliggende idee, bij ‘Borderline’<\/em> zie ik blauw, zwart, gevaarlijk rood en schuivende vlakken die als het ware een grote dissonantie laten zien. De beleving van Boogie<\/em> is volstrekt anders, ga er maar voor staan.<\/p>\n Andr\u00e9 van der Veeke heeft iets met landschappen en kleuren. Grappig te zien hoe de omslag van zijn recente po\u00ebziebundel ‘Blauw als ijs’<\/em> <\/a>verrassend bordeauxrode kleurenvelden heeft. Uit deze bundel las hij het lange titelgedicht voor maar ook, met het oog op ‘Locatie (onbekend<\/em>)’ het korte gedicht ‘Troostplek’, p. 37<\/em><\/p>\n Locatie (onbekend), 80×100 cm<\/p>\n<\/div>\n Mij rest alleen de absoluut irrelevante, maar toch interessante vraag: vind ik Andr\u00e9 van der Veeke een fascinerende<\/em> naam <\/em>voor een dichter. Jazeker, van der Veeke roept associaties op met de overkant, de grens over, Vlaanderen en Zeeuws, oude ambachten en het gewas vlas. Tijd om mij te gaan verdiepen in het ambacht en de woorden van deze dichter. Kleurtonen en woordenvelden zijn altijd prettig om waar te nemen. Dan horen jullie mij vast wel eens zeggen: \u201cBen weer van mening veranderd, eerst vond ik deze mooi maar nou vind ik die andere toch mooier.\u201d<\/p>\n Nawoord over Arcadia:<\/p>\n<\/a>
\n<\/em><\/p>\n<\/em><\/div>\n
\n<\/em><\/div>\n