De Aula van ZB was dinsdagavond 1 december gevuld met verhalenschrijvers en hun fans. Het echtpaar Mullié, schrijvers van de Zeeuwse roman Ick Roelant, had in november een verhalenwedstrijd uitgeschreven met de titel ‘Heel Walcheren schrijft’. Het is de bedoeling dat zij met deze wedstrijd door heel Nederland trekken. De verhalen van alle winnaars worden tenslotte gepubliceerd in de door Uitgeverij Maan uit te geven bundel ‘Heel Nederland schrijft’.
Meer dan 40 Walcherse aspirant schrijvers stuurden een verhaal in, wat een geweldig resultaat is. Uit de inzendingen werden door de jury vijf verhalen gekozen die duidelijk beter zijn dan de andere inzendingen. Deze genomineerde verhalen werden voorgelezen door de auteurs. Na het juryberaad in de pauze, tijdens welk moment ook het publiek een stem mocht uitbrengen, werd de winnaar bekend gemaakt.
Erwin van de Linde (41) uit Vlissingen was de gelukkige met zijn verhaal Ik geef je je vrijheid. Ik had de eer in de jury te zitten en was geraakt door zijn verhaal dat gaat over een Syrische vluchteling, die in Nederland terecht komt en door een duif herinnerd wordt aan zijn eigen duif in Syrië, die hij toen hij met zijn vrouw op de vlucht sloeg voor de oorlog, de vrijheid heeft gegeven. Het verdriet om het achterlaten van huis, haard en herinneringen is groot. De duif wordt het symbool van dit verdriet, maar ook van de tocht naar de vrijheid.
Erwins verhaal wordt woensdag 9 december gepubliceerd in huis-aan-huisblad De Faam. Lees het, want het is meer dan een mooi verhaal. Het wijst ons op het gegeven dat alle vluchtelingen mensen zijn met individuele verhalen. Zij zijn niet voor niets op de vlucht gegaan, komen uit oorlogsgebieden waar ze dagelijks werden geconfronteerd met beschietingen, geweld en andere ellende. Gebieden waar je niet meer normaal kunt leven, waar je niet meer normaal je kinderen kunt grootbrengen…
Een gesprekje na afloop van de prijsuitreiking leerde dat Erwin lesgeeft aan de ISK Walcheren. Een school die tot doel heeft om gevluchte kinderen tussen de 12 en 18 jaar Nederlands te leren en ze voor te bereiden op een ‘normale’ middelbare schooltijd. Met nieuwe kansen om hun plaats in onze samenleving in te nemen. En wie gunt ze dat niet! Hij heeft een leerling in zijn klas die thuis in Syrië duiven hield en daarover vertelde. Hij mist ze. Erwin vatte het plan op om met deze leerling naar een duivenmelker uit zijn straat te gaan, om hem iets van het plezier van zijn hobby terug te geven. Dit bezoek moet nog plaatsvinden, maar het verhaal dat hij schreef is wel op dit voorval gebaseerd.
Erwin is een man met hart voor zijn werk, hij ziet zijn leerlingen zoals ze zijn. Enerzijds ‘gewone’ pubers, met puberintresses en pubergedrag. Maar ook als jonge mensen met nare, soms afschuwelijke ervaringen achter de rug. Met trauma’s en verdriet. Ontheemd en ‘gekleurd’ door hun herinneringen. Petje af voor deze schrijver in de dop. Voor zijn dagelijkse inzet om jonge mensen te begeleiden en weer een stuk vertrouwen terug te geven. Vertrouwen in mensen en in al het goede dat het leven ook voor hen in petto heeft.
Anya Marinissen, bibliothecaris ZB