Ditmaal de voorlopig laatste aflevering van Boeken die je niet wilt lezen. Voorlopig omdat er waarschijnlijk nog genoeg pareltjes onder het maaiveld liggen, maar ze zijn niet makkelijk vindbaar omdat nu eenmaal niemand ze wil lezen. Deze keer een greep uit de bekende oeuvres doe het zelf/hobby, kookboeken en jeugdboeken maar ook recycling, poezen en katten, titels die in de context anders uitpakken, boeken voor hem of voor haar en diversen.
Boeken voor hem of voor haar
Er is op zich niets mis met informatieve boeken die sociale gebreken proberen op te lossen, maar soms ligt het probleem toch echt bij jezelf. Een titel als How to meet women on the subway is natuurlijk een handig duwtje in de rug voor de schizofrene en mensenschuwe medemens, maar als je datzelfde boek in de metro gaat lezen terwijl je tien centimeter van een echte vrouw vandaan zit, lijkt een praktijkgerichte cursus meer op zijn plaats.
(Foto: lonidee/Instagram)
De volgende titel heb ik weliswaar onder deze categorie ondergebracht, maar klinkt even vreemd in de oren als Robert M. Pirsig’s Zen en de kunst van het motoronderhoud . Waar ik in dit geval door de paradox heen kan prikken, lukt me dat bij Pamela Wible’s (alleen de naam al) Pet goats and pap smears toch echt niet, want hoe moet ik uitstrijkjes met geiten als huisdier zien te rijmen? Ook de vrolijk vormgegeven en nogal letterlijk genomen omslag van het boek brengt de lezer niet dichterbij de oplossing (die waarschijnlijk in de medische sfeer zit). Eerder ben je toch geneigd te denken dat het hier om dierenporno gaat. Ik denk in ieder geval niet dat de meeste vrouwen in de rij zullen gaan staan voor dit boek.
Doe het zelf/hobby
De hieronder beschreven boeken vinden wellicht wel lezers, maar hadden beter niet geschreven kunnen worden. Ze bevorderen namelijk de burgerlijke ongehoorzaamheid en nodigen uit de levens van de medemens te bedreigen. Is het niet op een zeer directe wijze, zoals in How to make money in your spare time, waarin de lezer maffiose- en oplichterspraktijken worden aangeleerd, dan toch wel indirect door van opgroeiende pubers heuse pyromanen te maken in de Practical Pyromaniac. Het eerste boek heb ik om praktisch moverende reden overigens weer wel cadeau gedaan aan een vriend die al langer dan een jaar werkloos was. Je moet immers wat in deze tijd.
In de context…
Als ik u de titel Still stripping after 25 years meegeef, schat ik de kans op 99,9% dat u denkt dat dit de biografie is van een zeer succesvolle stripteasedanseres. Niets is echter minder waar als we de huisvlijt van Eleanor Burns gaan lezen die al die jaren al Quiltkleedjes in elkaar punnikt. Eleanor had zich dus af kunnen vragen of het niet-quiltende gedeelte der wereldbevolking deze titel wellicht verkeerd zou kunnen interpreteren?
Soms is er helemaal niets mis met een boek, maar gaat het bij de laatste schakel in het drukproces in de fout: de medewerker/ster die de lay-out verzorgt. Zo is het handig de gouden regel te hanteren dat als een achternaam van een auteur een kleur bevat en de titel van het boek begint met een zelfstandig naamwoord, je dit maar beter niet op elkaar kan laten volgen omdat de context dan wel eens een beetje racistisch uit kan pakken. Nu zijn er in de Engelstalige wereld veel mensen die Brown heten, maar als je dan een boek schrijft dat Kids are weird is getiteld, moet je bepaalde zaken dus niet achter elkaar gaan plaatsen.
Poezen en katten
In het verlengde van die contexttitels liggen woorden die synoniem zijn voor meerdere begrippen. Daarmee moet je altijd duidelijk zijn, dus als je een boek schrijft over wat voor leuke spelletjes je allemaal kunt verzinnen voor je kat noem je dat Games you can play with a cat en niet Games you can play with your pussy. Waarschijnlijk dacht schrijver Ira Alterman het zo allemaal wat persoonlijker te maken -want dat verkoopt- maar het werd onbedoeld wel erg persoonlijk. Overigens prefereer ik de titel Games you can play with your pussy nog wel boven de ‘verbeterde’ titel van de Duitse vertaling, want dan ontgaat de lust je al meteen: Spiele mit Kaetzchen und andere nicht immer ernstgemeinte Anregungen fuer Freunde des Etagenpanthers.
Sprekend over de verwarring tussen kat en poes moet ik meteen ergens anders aan denken… Hoewel het eigenlijk buiten deze rubriek valt omdat het geen boek betreft maar een kalender, wil ik dit toch niet onbenoemd laten. Zo zag ik pas geleden in het dierenasiel een kalender van 2015 die als titel droeg: mannen met katten, waarin je elke maand een andere ‘celeb hunk’ met zijn kat aantreft. De opbrengst is voor dierenasiel Sliedrecht waarvoor Inge Smulders de foto’s maakte, maar ik dacht meteen ‘wat eenzijdig seksistisch, want waarom ligt hier geen kalender naast van vrouwen met poezen?’ Of zouden de medewerkers van het dierenasiel deze weblog ook meelezen?
Diversen
Enkele jaren geleden werd voor de noordoostkust van Australië een solozeiler met zijn twintig voets scheepje letterlijk overvaren door een mammoettanker. Nu heeft een zeilschip altijd voorrang op een gemotoriseerd schip, maar ik waag toch te betwijfelen of het deze zeiler wel was gelukt de reus van 300 meter te ontwijken als deze het boek How to avoid huge ships van kapitein John W. Trimmer had gelezen. Nu is het boekje heel dun, maar het gaat hier toch vooral om toegepaste wetenschap die je pas nodig hebt als het moment daar is. Dat deze rubriek Boeken die je niet wilt lezen aan een groeiende behoefte voldoet bewijst juist dit boek, want in navolging van deze titel verscheen van de hand van Joel Rickett het bibliografische How to avoid huge ships: and other implausibly titled books. Ik ben dus duidelijk niet de enige die al deze gepubliceerde onzin opvalt.
Recycling
Titels hier variëren van ‘vreemd’ tot ‘dat wil ik echt niet weten’, tenminste, als het gaat om seks in het hiernamaals wil de mens wellicht best weten of dat er is, en zo ja, of dat beter is dan hier. Probleem is echter dat de auteur het zelf ook onmogelijk kan weten, dus heeft het lezen van Sex in the afterlife niet veel nut.
Zo vergaat het mij eigenlijk ook bij de milieuvriendelijk vooruitstrevende titel Reusing old graves. Graven stapelen neemt immers minder ruimte in beslag dan graven spreiden, maar ik leg de botjes en beenderen van mijn voorvaderen liever niet in de eikenhouten grabbelton bij die van een ander, maar misschien dat iemand in de uitvaartbranche het desondanks toch interessante literatuur vindt.
Kookboeken
Helemaal terug van weggeweest zijn de kookboeken, maar of voor cupcake bakkend Holland en andere masterchefs deze kannibalentitels tot de verbeelding spreken is de vraag. Eating people is wrong van Malcolm Bradbury is fictie, maar de omslag suggereert dat niet, terwijl Lewis Burke Frumkes How to raise your i.q. by eating gifted children onder de noemer ‘satire’ zou moeten vallen, terwijl ik er absoluut niet om lachen kan. Wellicht komt dat een beetje door mijn allergie voor Amerikaanse fysiek-verbale grappen.
Jeugdboeken voor 18+
Als laatste drie titels voor de jeugd die je afgaand op titel en omslag als bibliothecaris ook bij de volwassen romans onder Liefde & leven of gewoon erotiek zou plaatsen. Om te beginnen een boek over voetballende jongens die op jongens vallen in Fellow fags en vervolgens een curieus boekje over de jeugd van de scouting die allerlei wurgspelletjes doen in Scouts in bondage. Het is in ieder geval toch niet vreemd dat ik de associatie met slavernij en gevangenschap niet direct had gelegd lijkt me?
De laatste titel is er weer een in het verlengde van Winnie the Pooh’s Pooh gets stuck. Het gaat hier om de combinatie taal en beeld in het kleuterboek Woody. Hierin zien we een houtmijt die zich net als Rupsje nooitgenoeg door het boek heenvreet. Als je daarbij teksten plaatst als But early the next morning he gets a woody… and becomes so big and tall! met bijbehorend plaatje, dan is voor mij duidelijk dat de illustrator een andere doelgroep voor ogen heeft dan die van 3 tot 5 jaar.
Amateurs, liefhebbers, hobbyisten, tekenaars en andere pennenkrassers: ga vooral door met al jullie broddelwerk en laat je printer duizenden pagina’s over de wereld uitspugen! Misschien dat een ander er ooit nog een keer zijn werk van kan maken een bibliotheek met jullie verbale diarree te vullen.
Johan Francke (informatiespecialist)
Het materiaal dat gebruikt werd in de beeldhouwkunst tijdens de Griekse oudheid was marmer. De Griekse beeldhouwkunst heeft veel aandacht voor het menselijk lichaam. Er zijn beelden van goden, maar ook van ‘gewone’ mensen. Deze werden gemaakt na een bijzondere daad van moed of een belangrijke sportprestatie. Dit waren meestal mannen en ze werden ook meestal naakt afgebeeld. Vrijstaande beelden stonden vaak rond tempels.
