ZB Bibliotheek van Zeeland

Rieks Veenker

20 september 2011

Mona Lisa

Op reis met Mona Lisa, zo heette de schrijfwedstrijd die de Bibliotheek Zoetermeer in samenwerking met het Stadsmuseum in deze plaats organiseerde en die op zondagmiddag 11 september tijdens een feestelijke bijeenkomst werd afgerond.

Rieks Veenker

De Zeeuwse schrijver, muziekdocent en componist Rieks Veenker won de eerste prijs met het verhaal Metamorfose. Een verhaal dat is geschreven vanuit de beleving van de beroemde La Gioconda, de muze van Leonardo da Vinci. De jury noemt het een historisch verantwoord, origineel en spannend reisverhaal, met een bijzonder perspectief van een Mona Lisa op een paneel, met een sterk einde, een goede opbouw en literaire diepgang. Het verhaal is verschenen in een door de Bibliotheek Zoetermeer uitgegeven bundeltje met de tien beste verhalen van de wedstrijd. U kunt Metamorfose ook alvast lezen op Literatuur in Zeeland (LIZ), de verzamelsite voor en over Zeeuwse literatuur van de Zeeuwse Bibliotheek, bij de rubriek ‘uw werk’. En wanneer u enthousiast bent geworden: u kunt de bundel met alle winnende verhalen bestellen via Free Musketeers.

Sterre

sterre

Het is niet de eerste keer dat we op soortgelijke wijze van Rieks Veenker horen en zeer de moeite om wat meer over hem en zijn werk te weten te komen. Zo langzamerhand wordt hij een schrijver om rekening mee te houden. Nog vrij kort geleden, in 2010, kwam hij in het nieuws door de uitgave van het aardige jeugdboek Sterre over de zeventiende-eeuwse familie Huygens. Behalve een prachtige cover en sfeervolle illustraties, biedt het boek, door de ogen van het meisje Sterre, allerlei leerzame wetenswaardigheden over haar beroemde broer, de natuurkundige Christiaan Huygens en hun vader, de staatssecretaris en dichter Constantijn Huygens.

Beestige Morabels

Wellicht wat minder bekend is dat Veenker in 2009 debuteerde met de verhalenbundel Beestige Morabels. Deze kleine verhaaltjes geven een vileine, soms aandoenlijke, maar altijd bevrijdend humoristische visie op de wereld van insecten en andere kleine dieren.
Veenker kreeg het idee om aan de hand van de bundel een expositie met beeld en muziek te organiseren. Een adhoc-groep van negen beeldende kunstenaars waaronder Ramon de Nennie en Femke Gerestein, sloot zich aan. Zo kwam er bij elk verhaal (eenentwintig totaal) een illustratie en componeerde Veenker zelf bij iedere morabel muziek, die bij deze dynamische expositie in 2009 te beluisteren viel. De piano is het hoofdinstrument bij de composities. Het aantal morabels is niet toevallig: eenentwintig als product van twee priemgetallen: drie (volmaaktheid) en zeven (geluk).

morabels

Op LIZ kunt u twee van de morabels lezen en beluisteren.

Nieuw
Momenteel werkt Veenker aan het historische kinderboek rond de uitvinding van de telescoop in 1608 B’richt uit M’burg en aan een aantal fantasieverhalen over dieren voor kinderen. Deze laatsten verschijnen op termijn in de nieuwe Zeeuwse kinderverhalenbundel, die wordt samengesteld door Fiona Hack. Er staat ons dus nog het een en ander te wachten.

Componist

Behalve schrijver is Rieks Veenker een zeer verdienstelijk componist. Hij schreef, behalve een rockopera en de muziek voor vele schoolmusicals voor de middelbare school waar hij werkt, in 2004 een compositie voor koor, die werd uitgevoerd tijdens de uitreiking van de Four Freedoms Awards in Middelburg. Ook de koorcomposite die werd gezongen ter gelegenheid van de onthulling van het Slavenmomument in Middelburg in 2005 werd door hem geschreven.
Een ander te noemen hoogtepunt zijn de strijkersarrangementen die hij componeerde voor een voorstelling van Gé Reinders, in samenwerking met fanfare Onda. Tot slot nog de vermelding van De Man van La Mancha met Peter Faber. Dit muziekarrangement voor fanfare met toegevoegd koor maakte Veenker voor de opening van de nieuwe rondweg (A57) rond Middelburg in 2010.

Voor alle nadere informatie over de gewaardeerde Zeeuwse auteur die Rieks Veenker inmiddels is, kunt u natuurlijk terecht op LIZ.

Anya Marinissen, webredacteur Literatuur in Zeeland

Tags: literatuur, metamorfose, mona lisa, Muziek, schrijfwedstrijd
Geplaatst in Algemeen | 1 Reactie »

Vergeten plekjes in Middelburg

1 september 2011

In 2010 heeft de Zeeuwse Bibliotheek een aantal fotoalbums van de Stichting Vrienden van Middelburg ontvangen. De fotoalbums bevatten foto’s die gemaakt zijn in de periode 1960-1980, met name van de oude binnenstad. Per straat zijn destijds nagenoeg alle panden gefotografeerd. Er zit een aantal foto’s bij van straten die allang niet meer in het hedendaagse Middelburg terug te vinden zijn.

Winterstraat

Er zijn foto’s van de Teerpakhuizenstraat, Winterstraat, Vlissings Wagenplein en de Achtersingel. Al deze straten hebben in de jaren ’70 en ’80 plaats mogen maken voor het huidige gerechtshof. Veel foto’s uit de binnenstad geven een enigszins verpauperde indruk. Panden die de tand des tijds wel hebben overleefd, werden gerestaureerd en hebben nu een monumentale waarde.

R.K. jeugdhuis Don Bosco op de Kinderdijk

Jachtwerf Jansen aan de Kinderdijk (2011) (bron: Googl Maps)

Jachtwerf Jansen aan de Kinderdijk (2011) (bron: Google Maps)

Een voorbeeld is Kinderdijk 94. Omstreeks 1972 is er Rooms-Katholiek jeugdhuis Don Bosco in het pand gehuisvest. Anno 2011 zit Jachtwerf Jansen in hetzelfde pand.

Naast panden die gerestaureerd zijn, is er de afgelopen jaren ook veel verdwenen. Wie kent niet de oude gloeilampenfabriek Vitrite, die op de plek stond waar nu appartementen staan aan de Loskade en de Touwbaan, ook wel Maisbaaigebied genoemd.

Ook de Dam heeft een grondige metamorfose ondergaan. In de jaren ’60 stonden er huizen en een graanbeurs. Deze zijn allemaal gesloopt en nu is er een parkeerplaats met een nieuwe graanbeurs.

Dam Noordzijde met Graanbeurs (1958)

Dam met parkeerplaatsen (2011) (bron: Google Maps)

Zo zijn er veel situaties die zich vooral oudere Middelburgers kunnen herinneren. Al die veranderingen maken de stad tot een levend iets. Iets verdwijnt, er komt iets anders voor in de plaats of de situatie verandert totaal.

Aan deze collectie foto’s is een fototentoonstelling gewijd op de tweede verdieping van de Zeeuwse Bibliotheek. Deze tentoonstelling loopt van 30 augustus tot 29 oktober 2011. Tevens is er een thema hierover terug te vinden op Beeldbank Zeeland.

Ester van Dooren, beheerder audiovisuele en digitale collecties

Tags: Dam, Kinderdijk, Middelburg, Winterstraat
Geplaatst in Collecties, Erfgoed | Laat uw reactie achter »

Het bibliotheekwezen in Aosta

25 juli 2011

Onlangs bezocht ik, tijdens mijn vakantie, de regionale bibliotheek van Aosta in het noordwesten van Italië. Het is een instelling die opmerkelijk veel overeenkomsten met de Zeeuwse Bibliotheek vertoont. Ongeveer even groot van formaat, centrale bibliotheek voor een hele provincie, een gemeenschappelijke catalogus, bijzondere collecties, en documentatiecentrum voor de streek.

De autonome regio Valle d’Aosta ligt aan de voeten van de Mont Blanc en de Grote Sint Bernard. Ze bestaat uit een diepe vallei, waar de rivier de Dora Baltea doorheen stroomt, omringd door kilometers hoge bergen. De naam van de stad, Aosta, is afgeleid van Augusta. Deze plaats is tweeduizend jaar geleden vernoemd naar de Romeinse keizer Augustus. Nog steeds staat er aan de invalsweg vanuit Rome een triomfboog ter ere van hem.

Op het centrale plein van Aosta

Het bijzondere aan deze streek is, dat er vanouds Frans gesproken wordt. ‘Vallée d’Aoste’ behoorde tot het hertogdom Savoye, aan de Franse kant van de Mont Blanc. De namen van de dorpen klinken nog steeds Frans, zoals Courmayeur, Pont-Saint-Martin of Gressoney-Saint-Jean. Tegenwoordig wordt alleen op het wel erg bergachtige ‘platteland’ nog een Frans dialect gesproken, een variant van het franco-provençaals. De jeugd is echter vrijwel geheel overgeschakeld op Italiaans. Frans wordt wel op de scholen onderwezen. Dat veel mensen toch nog Frans leren, heeft vooral te maken met de vele Franse en Zwitserse toeristen. De stad Aosta zelf heeft ook nog steeds eerder een Frans dan een Italiaans aanzicht, met rechte en ordelijke straten.

Ik kon het niet laten een kijkje te nemen in de bibliotheek; vooral benieuwd wat ze aan bijzondere collecties hadden. Terwijl ik een beetje ronddwaalde, op zoek naar de afdeling Fonds Valdôtain (het documentatiecentrum van Vallée d’Aoste), sprak een medewerker me aan. Hij stelde me spontaan voor een rondleiding te geven. Hij zei dat dit zijn werk was, gasten ontvangen. Zijn naam is Donato Arcaro, en behalve bibliothecaris is hij ook officieel erkend gids is voor toeristen die bergwandelingen willen maken. Onderweg maakte ik ook kennis met de directeur. De gesprekken gingen in het Frans. Ik spreek ook wel Italiaans, maar dan gaat het soms net iets te snel. Bij Frans spreek je allebei een tweede taal, en zo kom je beter overeen.

Onze collega Donato Arcaro aan de Italiaanse kant van de Matterhorn

Het kwam me allemaal heel bekend voor: een Frans-Italiaanse variant van de Zeeuwse Bibliotheek. Bijzondere collecties vonden we in een aparte ruimte met grote planoladen, vol historische kaarten van de streek, prenten en affiches. Een deel van het magazijn is afgesloten en ingericht als kluis voor bijzondere drukwerken. Onder oud bezit verstaan zij ook negentiende-eeuws materiaal. De collectie oude drukken is vooral juridisch van aard. Het blijkt, dat Aosta van de 16^e tot de 18^e eeuw een aanzienlijk centrum van boekdrukkunst was. Er was destijds ook een grote productie op kerkelijk terrein, maar daar bezit de bibliotheek niet veel van. Die boeken worden namelijk in de bibliotheek van het bisdom bewaard. Handschriften bezit de bibliotheek niet; daarvoor moet je weer op het regionaal archief zijn, dat onder de zelfde directie als de bibliotheek ressorteert.

Het verzamelen van actuele bijzondere collecties, of aandachtsgebieden gaat gestaag door. De bibliotheek van Aosta heeft drie ‘speerpunten’: natuurlijk de streek zelf, verder leven en natuur in de Alpen als geheel (met de nadruk op bergsport), en ten derde de geschiedenis van het hertogelijk en later koninklijk Huis van Savoye. Alle regionale kranten en tijdschriften worden op microfiches beschikbaar gesteld. Het moderne pand is in 1996 gebouwd naar een ontwerp van de plaatselijke architect Gianni Debernardi. In de wanden en het dak is veel glas verwerkt. Maar in het souterrain vind je plotseling restanten van eeuwen her: een stuk van de Romeinse stadsmuur, de Porta Decumana (een stadspoort uit de zelfde periode), een 17^e-eeuwse patriciërswoning en een voormalig gasthuis.

De moderne bibliotheek in het historische hart van Aosta

Naast boeken leent de bibliotheek ook bladmuziek, dvd’s en compact discs uit. Er zijn enkele luisterboeken, maar niet veel. Ook in Italiaanse boekhandels was het aanbod gering. Kennelijk heeft dit medium daar niet zo’n hoge vlucht genomen als bijvoorbeeld in Duitsland. Diverse juridische databanken zijn via het interne netwerk beschikbaar. Visueel gehandicapten kunnen gebruik maken van bijzondere dienstverlening en braille. Het gebouw biedt verder onderdak aan vergaderruimtes en kleine tentoonstellingen.

De ongeveer vijftig gemeentelijke openbare bibliotheken in de vallei van Aosta zijn allemaal aangesloten op de centrale catalogus. Als plaatsingssysteem gebruiken ze Dewey, waar ons SISO van afgeleid is. De openingstijden, ook van kleine vestigingen, zijn behoorlijk uitgebreid. Het interbibliothecair leenverkeer, zowel onderling als extern, is goed geregeld. Verder moet er ook nog een bibliobus rijden. Alles wordt gecoördineerd op de regionale bibliotheek. Ook de medische bibliotheek van het ziekenhuis maakt deel uit van het netwerk.

Het Italiaans bibliotheekwezen is hoog ontwikkeld en gewaardeerd, zoals ik ook al in andere delen van het land ervaren heb. In Aosta was ik vooral onder de indruk van de klantvriendelijkheid van het personeel, en de vanzelfsprekendheid waarmee onze collega Arcaro mij ontving. Ik mag hopen dat wij in Middelburg op geïnteresseerde buitenlandse bezoekers een soortgelijke indruk maken.

Marinus Bierens, Conservator bijzondere collecties

Tags: aosta, bibliotheek, bijzondere collecties, documentatiecentrum, italie
Geplaatst in Algemeen | 3 Reacties »

Zeeuwse Bibliotheek: bezuinigingen en samenwoning met SCOOP

14 juli 2011

Zoals u uit de media hebt kunnen begrijpen, trekt SCOOP halverwege volgend jaar in bij de Zeeuwse Bibliotheek.

handenschudden

Beide instellingen hebben te maken met een bezuinigingsopdracht van gezamenlijk 2 miljoen euro. Door te gaan samenwonen kan niet alleen op de huisvestingskosten worden bespaard, maar verbetert ook de mogelijkheid om intensiever met elkaar samen te werken.

De tweede verdieping van de Zeeuwse Bibliotheek zal hiervoor worden verbouwd. De collecties op deze verdieping worden gedigitaliseerd of krijgen een nieuwe plek. Mede als gevolg hiervan zullen ook de eerste verdieping, de begane grond en het souterrain (de tentoonstellingsruimte verdwijnt) opnieuw worden ingericht.

lezervoorkast

Naast de besparingen door samenvoeging van ondersteunende diensten, heeft de samenwerking met SCOOP tot doel de Zeeuwse samenleving beter te informeren over alles wat actueel en van belang is in Zeeland. Hierbij speelt het digitaal en in samenhang presenteren van historische- en actuele informatie aan de Zeeuwse burgers een voorname rol.

Door de samenwoning met SCOOP wordt ongeveer 1/7 deel van de bezuinigingen die zijn opgelegd gerealiseerd. Het ‘snijden in diensten’ blijft voor de Zeeuwse Bibliotheek onverminderd noodzakelijk. Zo zullen met name minder media aangeschaft kunnen worden. Ook zal door op bindkosten te bezuinigen, de collectie minder goed onderhouden kunnen worden.

De intentie van deze maatregelen is de vertrouwde dienstverlening van de Zeeuwse Bibliotheek aan haar trouwe (en hopelijk nieuwe!) gebruikers toch zo optimaal mogelijk te houden en ondanks enorme bezuinigingen waar mogelijk nog te verbeteren.

Ton Brandenbarg, directeur Zeeuwse Bibliotheek

Geplaatst in Algemeen | Laat uw reactie achter »

Slottentoonstelling van de Jan van Leeuwen Stichting

27 juni 2011

‘Ik voel me op de eerste plaats mens en daarna kunstenaar. Ik kijk wel anders tegen de dingen aan en ik ben bezig met materie, dat is voor mij de essentie’.

Dit waren woorden van Jan van Leeuwen (1943-1992), Zeeuws kunstenaar en naamgever van de Jan van Leeuwen Stichting die helaas ophoudt te bestaan. Deze Stichting, opgericht 12 april 1994, stelde zich ten doel de tentoonstellingsruimte in de Zeeuwse Bibliotheek vier maal per jaar aan te bieden aan hedendaagse beeldende kunst van onderscheidende kwaliteit die op de een of andere manier met Zeeland te maken had. Veel kunstenaars vonden hier een podium. Tijdens de opening van deze laatste expositie, vrijdag 17 juni 2011, constateerde Ton Brandenbarg, op de eerste plaats directeur van de Zeeuwse Bibliotheek en daarnaast kunstliefhebber, met gemengde gevoelens het slotwoord te mogen voeren. Als gevolg van de bezuinigingen krijgt de expositieruimte een andere bestemming, wel zullen kleine exposities door het hele gebouw gehouden blijven worden.

Een mooie slottentoonstelling, te zien t/m 27 augustus 2011, waarin het werk en de persoon van beeldhouwer en keramist Jan van Leeuwen centraal staat. Er wordt niet gestreefd naar volledigheid. De samenstellers willen een impressie geven van wie hij was, het werk dat hij maakte, hoe divers en toch eigen. Zijn gedrevenheid, de dingen die hij tot stand wist te brengen, zijn vele bijzondere vriendschappen, de blijvende indruk die hij op iedereen heeft gemaakt. Daarnaast is er summier aandacht voor de Jan van Leeuwen Stichting zelf en alle kunstenaars die op uitnodiging van deze Stichting hebben geëxposeerd. Op een wand zijn alle uitnodigingen van deze kunstenaars te zien. Mensen die anders of nuchter tegen de dingen aankijken, de essentie of droomwereld zoeken, getuige de titels die hun tentoonstellingen soms meekregen. Het leven moet geleefd worden (Jan Haas, 2002), Een landschap als lichaam, een lichaam als landschap (Teja van Hoften), Dreams & false alarms (Hans Overvliet, 2005), Arcadia (Bob Pingen, 2011), You’re the landscape (Hein Verwer, 2008), Fata Morgana (Barbara Jean, 1996/1997), The watcher (Jackie Bongers, 2009). Intrigerend blijft de titel die Machteld van der Wijst in 2010 opgaf: Aangaande existentiële twijfel in tijden van chaos en wanhoop : zeg mij hoe te leven.

Henny Schrijver, kunstenares en echtgenote van Jan van Leeuwen, was in 1995 met Inner landscapes de eerste exposant. Bijna twintig jaar na het overlijden van Jan houdt zij tijdens de opening een indrukwekkende toespraak over haar leven met Jan, hoe ze terugkijkt op de betekenis van zijn kunstenaarschap, zijn zoektocht naar zijn bron, naar wezenlijk contact met zichzelf. Deze zoektocht was voor Jan essentieel. Het vinden van de verbinding met zichzelf, voorbij alle ideeën die je over jezelf zou kunnen hebben, was zijn zelfbehoud. Wanneer het hem te ‘zwaar’ werd volgde een periode van ‘even losschudden’, dan ging hij over tot het maken van gebruikskeramiek. Onafgemaakt bleef een werk uit de serie met de titel: Structures of desire. Hij kreeg de cirkel niet af, niet rond, niet voltooid. Toch had hij zelf, als mens en kunstenaar, de moed om niet volmaakt te zijn.

Over de kunst van Jan van Leeuwen, zijn positie als vooraanstaand keramist in Nederland en zijn inspirerende betekenis voor de Zeeuwse kunstwereld verscheen onlangs in het Zeeuws Tijdschrift (nr. 3/4, 2011) een prima overzichtsartikel van vriend en kenner Paul van der Velde : Zeeuws Museum van de twintigste eeuw. De keramist Jan van Leeuwen als promotor van kunsthistorisch onderzoek in Zeeland. Zijn rol als voorzitter van het Zeeuws Kunstenaarscentrum (ZKC) en organisator van tentoonstellingen met begeleidend katern wordt uitvoerig beschreven. Van de (vele) bronnen die Paul vermeldt, noem ik een artikel van Ineke Spaander in het tijdschrift Zeeland 1 (1992): Jan van Leeuwen. Keramische portretten (werken 1990-1992). Jan wordt daarin omschreven als een pur sang keramist en een perfectionist. ‘Werken met keramiek is voor 60% procent techniek en voor 40% uitdrukkingsmogelijkheid’, zegt hij zelf.
Hij maakt diep doorleefd werk: grote sculpturen of beelden. De spanning in dit werk ontstaat door de voortdurend strijd tussen expressie (inhoud) en materie (techniek). Daarnaast, als tegenwicht, maakt Jan potten, vazen, schalen en kopjes.

Hoofd van Etrusk, 1989. Foto: Marian van der Weide

Zijn inspiratiebronnen zijn onder meer terracotta (graf)beelden van de Etrusken en realistische Romeinse portretbustes. Het inhoudelijke uitgangspunt voor zijn werk is de omgang met mensen. Dat is voor hem de essentie van het bestaan, die leidt tot de expressie van emoties. Vooral in de sculpturen zijn de emoties voelbaar: verslagenheid, pijn, verdriet, totale uitputting, kwetsbaarheid, maar ook erotiek en groteske humor. Het mensbeeld van Jan van Leeuwen doet denken aan een Griekse tragedie, op klassieke wijze opgevoerd door gemaskerde spelers. Het noodlot is onontkoombaar, de mens speelt zijn rol en probeert te overleven. (Spaander, 1992) Thema’s als vervreemding, opgeslotenheid , eenzaamheid, angst en agressie worden ook wel genoemd in de bijdrage van Paul van der Velde.

Keramist pur sang en perfectionist pur sang: als werk van hem uit de oven kwam en er zat een barstje in, zei hij meteen: ‘Wegflikkeren’. (PZC, 1995).
Op de tentoonstelling in de Zeeuwse Bibliotheek is – mede dankzij diverse bruiklenen – uiteenlopend werk te zien van Jan van Leeuwen zoals: Hoofd van Etrusk (keramiek), Kussen 1 (terracotta, hout), Structures of desire (steengoed in houten kist). Verder een Buste, Schouder, Torso, Reliëf polotrui en Reliëf sweater, Jongen in jeans. Prachtige foto’s van Wim Riemens van o.a. 7 Torso’s. Twee rode vazen uit de serie “25 vrolijke vazen”, een kan van Zeeuwse klei en een vaas uit de serie “The painter and the potter”. Er zijn vitrines samengesteld met herinneringen aan de kunstenaar, afkomstig van mensen die hem van nabij hebben gekend: zijn weduwe Henny Schrijver, Paul van der Velde en Albert Meijer. Een boeiende variëteit aan documenten: foto’s, zijn CV, een paspoort, publicaties, affiches, brieven, Zeeuwse Katernen.

Jan van Leeuwen, 1982. Foto: Ruud Leuvelink

Ook herinneringen aan de periode dat Jan van Leeuwen en Henny Schrijver als docent verbonden waren aan de Stedelijke Scholengemeenschap Middelburg in de Sint Pieterstraat. Tot de bekende leerlingen van Jan uit die tijd kunnen Pieter Slagboom, Ben Sleeuwenhoek en Dave Meijer gerekend worden. Uit een brief van Dave Meijer , waarin hij terugkijkt op het vak handvaardigheid (en kunstgeschiedenis), citeer ik: ‘Het is ’t enige vak geweest dat echt inging op individuele behoeften en daardoor iets losmaakte wat ging functioneren ook (en vooral) na de schoolexamens. Het is een ander soort kennis dan 1 + 1 = 2 of Amsterdam is de hoofdstad van Nederland, maar voor mij veel en veel zinvoller : een kennis die actief is en die mijn leven bepaalt’.

Bezoekers van de tentoonstelling moeten zeker even kijken naar de 9 minuten durende aflevering van Van Gewest tot Gewest (02-09-1992) met als onderwerp Kunst op de vensterbank. Te zien is een reportage van Rob van Hoek over een tentoonstelling in het kader van Zeeland Cultuurmaand. In een historisch straatje in Middelburg, de Spanjaardstraat, zijn keramische kunstobjecten op de vensterbanken uitgestald. Deze kunst komt van vijf kunstenaars uit Brabant en Zeeland die samen de groep Cheops vormen. Ze nemen de truttigheid van een vensterbankcultuur met gefiguurzaagde watervogels, en wat dies meer zij, op de korrel en willen tonen hoe het ook anders kan. De diaserie over dit project in een toepasselijk venster met sanseveria’s en vitrage is mooi om te zien.

Structures of desire. Alle kunstenaars die dank zij de Jan van Leeuwen Stichting in de Zeeuwse Bibliotheek hebben geëxposeerd hebben volgens mij structuren gezocht. Met pen, potlood of verf, met klei, brons of marmer, op welke manier dan ook, werd vorm gegeven aan ‘iets’, een innerlijk landschap of verlangen. Jan van Leeuwen kon een werk uit de serie Structures of desire niet voltooien, hij kreeg de cirkel niet rond. In 1992 overleed hij aan de gevolgen van aids, slechts 49 jaar jong. Hij was kunstenaar én mens én keek anders tegen de dingen aan. Toch is met deze slottentoonstelling één cirkel wel rond: Henny en Jan komen elkaar weer tegen, zij nu als eerste, hij als laatste. Twee mensen, twee kunstenaars.

Structures of desire, 1989. Foto: Wim Riemens

Non-figuratief werk. In de Structures of desire is geen menselijk leven te zien maar de spanning tussen volmaaktheid en onvolmaaktheid is er net zo in terug te vinden als in de torso’s van weleer (Nico Out, 1989).

Anke Nijsse, medewerker Onderwijsbibliotheekdienst

*Dit blog is eerder verschenen op haar weblog Zeeuws knoopje.

Tags: expositie, jan van leeuwen, jan van leeuwen stichting
Geplaatst in Algemeen, Collecties | Laat uw reactie achter »

In de mode: het Zeeuws knopje

18 juni 2011

Zeeuws sieraad erg populair in de 21ste eeuw
Het is niet de astrantiaplant waarnaar de titel van dit stukje verwijst, maar de Zeeuwse knop als modern halssieraad, bakblik of tuinornament. Wat veroorzaakt nu de plotselinge populariteit van het oude sieraad? Waarom is de Zeeuwse knoop al een jaar lang in de mode? Ik weet het niet, maar ik vind deze mode ook erg leuk.

Over het ontstaan van het Zeeuws knoopje : van spinnetje tot braam tot Zeeuwse knop.
In de 18e eeuw droegen Walcherse mannen gouden knopen in het hemdboord. De doorluchtige of draadwerkse knopen hadden een enigszins ronde vorm. Op een frame van draadwerk waren zogenaamde spinnetjes gesoldeerd. In de loop van de tijd kregen de spinnetjes steeds meer poten. De keelknopen gingen meer lijken op een braam. Braamknopen droegen de mensen tot 1875. Daarna is die mode uitgestorven. Na 1850 veranderden de braamknopen langzaam van vorm. De doppen zijn een grotere rol gaan spelen. Rond 1870 is het Zeeuws knoopje in de vorm ontstaan zoals wij het nu kennen.

Echt Zeeuws?
In de 19e eeuw werd het sieraad meestal in Dordrecht of Schoonhoven gemaakt. Helemaal niet exclusief voor de Zeeuwen, zoals de naam wel doet vermoeden. Op de Veluwe, in Urk en Staphorst werden de braamknopen ook gebruikt om het hemd te kunnen sluiten. Het grootste deel van de productie was echter wel voor de Zeeuwse markt.

Vrouwendracht
De Zeeuwse knoop raakte 120 jaar geleden bij de Walcherse vrouwen in de mode. Het knopje sierde de mutsspeld. Soms werden er 3 paar van verschillende grootte gedragen in de ondermuts. Het voorste paar is het kleinste. Dat werd direct achter de krullen in de gaatjes van het oorijzer gestoken. Het tweede en derde paar kwam daarachter. Die spelden bevestigde men alleen aan de muts.

Een begrip
De Walcherse mannen en vrouwen in klederdracht, droegen nu beiden het Zeeuwse knopje. Het werd een begrip. Rond 1915 kreeg de Zeeuwse knop haar naam. Ondanks het blijvend gebruik van de knoop bij andere klederdrachten.

Mode-artikel uit de streekdracht
Het doet me goed om een deel van de oude klederdracht te zien herleven. Er is niks muffigs aan het Zeeuws knoopje, het is helemaal hip. Dat geldt voor meer elementen uit de Zeeuwse klederdracht, bijvoorbeeld ook voor het schortenbont. De stof voor een werkschort is nu ook in een vrolijke, rode kleur te koop.

Fimoklei en bakblik
Je ziet veel kleurige Zeeuwse knopjes als halssieraad. Gemaakt van fimoklei.
Het Zeeuws knoopje is niet alleen als sieraad in de mode, maar bijvoorbeeld ook als bakvorm. In een betonnen vorm kan het Zeeuws knopje de tuin sieren. En wat dacht u van een bonbon of gastenzeepje? Van mij mag de Zeeuwse knop lang in de mode blijven.

Meer informatie over de moderne Zeeuwse knoop:
Lilian de Bruijn heeft de knoop van fimoklei ontworpen.

Zeeuwse knoop als ornament in een trappenhal.

De bakvorm is ontworpen door Tinka Leene. Er is een aparte website over de taartvorm.

Op 7 juli 2010 heeft Omroep Zeeland een item over de populaire bakvorm.

Betsy de Jonge maakt boerenknopen van keramiek.

Silvia Wennekes heeft een Deel doosje gemaakt en Zeeuwse knoopjes gefotografeerd. Het betreft zowel het sieraad en als bloem.

De Zeeuwse knop als bonbon of zeepje.

Ook Berthi Smith-Sanders signaleert de Zeeuwse knoop op haar weblog. Het is leuk om de reacties te lezen.

Streekdracht
Bron geschiedenis sieraden:
Kostuum en sieraad in Zeeland / J. de Bree
Van de goudsmid : de historie en de ontwikkeling van Zeeuwse en andere streeksieraden / P.J. Minderhoud

Juwelier Minderhoud maakt ook trendy sieraden die geïnspireerd zijn op de Zeeuwse klederdracht. En hij verwerkt originele sieraden tot moderne sieraden.

Website zeeuwseankers.nl heeft ook artikelen over Zeeuwse streekdrachten.

In 2014 publiceert Trude de Reij een reeks teksten over de Zeeuwse knoop op dit weblog:
Over de geschiedenis van de Zeeuwse knoop of: hoe een knoopje kan rollen Deel 1
Over de geschiedenis van de Zeeuwse knoop of: hoe een knoopje kan rollen Deel 2
Over de geschiedenis van de Zeeuwse knoop of: hoe een knoopje kan rollen Deel 3
Over de geschiedenis van de Zeeuwse knoop of: hoe een knoopje kan rollen Deel 4
Over de geschiedenis van de Zeeuwse knoop of: hoe een knoopje kan rollen Deel 5
Over de geschiedenis van de Zeeuwse knoop of: hoe een knoopje kan rollen Deel 6
Over de geschiedenis van de Zeeuwse knoop of: hoe een knoopje kan rollen Deel 7

Andrea van Boven, Informatiespecialist

Tags: streekdrachten Zeeland, Zeeuws knopje, Zeeuwse sieraden
Geplaatst in Erfgoed, Zeeuws, Zeeuwse knoop | 3 Reacties »

Standplaats Zeeland: nummer 5

9 juni 2011

Stel je voor dat je directeur Ton Brandenbarg bij je langs komt met een idee: “We nodigen een vermaard (inter)nationaal deskundige uit. Hij of zij zit een week op mijn kamer en we organiseren allerlei soorten bijeenkomsten. Gedurende die week gaat de gast in debat met de Zeeuwse bevolking, politici, bestuurders, scholieren, ondernemers, organisaties en betrokkenen en geeft vanuit zijn of haar deskundigheid een visie op een voor de provincie Zeeland belangrijk thema. Is dat wat?” Ja Ton, dat is wel wat.

Zie hier de ontstaansgeschiedenis van Standplaats Zeeland. Je vraagt vervolgens een paar slimme mensen om in een adviescommissie te gaan zitten, zoekt sponsors, wijst een paar harde werkers aan voor de organisatie en voilà; een nieuw initiatief van de Zeeuwse Bibliotheek is geboren.

logostandplaatszeeland150 Een initiatief waarbij je kunt laten zien dat een bibliotheek niet alleen een plek is waar je een boek kunt lenen en een boete moet betalen als je het te laat en alsnog ongelezen weer inlevert. Nee, de bibliotheek als ontmoetingsplaats waar je kennis kunt opdoen, waar je feiten kunt onderzoeken en meningen met anderen kunt delen.

Wat wel nodig is een directeur met een serieus balboekje en netwerk, immers wie nodig je uit en willen en kunnen ze ook komen?! Wubbo Ockels (geweldige inspirator met basisschoolkinderen tijdens het kindercollege) wilde en kon. Paul Schnabel (briljant, onderwerp doet er eigenlijk niet toe) wilde en kon. Louise Fresco (prachtig soeverein wetenschapper en schrijfster) wilde en kon. Alexander Rinnooy Kan (indrukwekkend knappe bruggenbouwer) wilde en kon.

Als vijfde gast verwelkomen we Jeroen van der Veer, voormalig topman van Shell. Vliegt nog steeds de hele wereld over omdat overal om zijn expertise wordt gevraagd. Door zijn overvolle agenda is het deze keer een eendaagse Standplaats Zeeland aflevering. (Inmiddels misschien ook gewaarschuwd door de vorige gasten; een Standplaats Zeeland week is zo intensief en vermoeiend dat ‘meerdaagse veldtocht Zeeland’ een betere naam zou zijn).

Jeroen van der Veer 2

Jeroen van der Veer

Op 16 juni staat een bezoek aan het Bio Base Europe Training Center op het programma. Het thema van de bijeenkomst is KANSEN VOOR ZEELAND: ENERGIE, CHEMIE & BIO-BASED ECONOMY.

Ook bij een minder lang bezoek kan en mag het Standplaats Zeeland Jongerencollege niet ontbreken. VWO 5 leerlingen van drie middelbare scholen hebben presentaties voorbereid en gaan in de Aula van de Zeeuwse Bibliotheek met elkaar en met Jeroen van der Veer in debat. Altijd een bijeenkomst om je op te verheugen; jongeren die een mening hebben en die, natuurlijk en volkomen terecht, hun eigen verhaal het beste vinden.

jonderendebat-1

Jongerendebat in 2010

Na een ontmoeting met politici en bestuurders ’s avonds en een werkontbijt de volgende ochtend, zit, terwijl wij de ontbijtboel opruimen, Jeroen van der Veer alweer in een vliegtuig. Standplaats Zeeland nummer 5: kort, maar zeer hevig.

Sip Beth, Communicatieadviseur

Geplaatst in Geen categorie | Laat uw reactie achter »

Literatuur in Zeeland, een bijzondere digitale ontmoetingsplaats

24 mei 2011

lezendeboerinnen

Een grandioos idee, zo werd dit initiatief van de Zeeuwse Bibliotheek genoemd bij de lancering en opening in 2007: een website over “alles” wat er speelt in Zeeland op het gebied van literatuur. Na ruim vier jaar heeft literatuurinzeeland inderdaad zijn bestaansrecht bewezen.

De passie voor literatuur brandt in onze provincie en LIZ biedt een centrale kennis- en ontmoetingsplaats, waar lezers én schrijvers elkaar kunnen tegenkomen. De in Zeeland geboren en opgegroeide schrijfster van reisverhalen Carolijn Visser roemde de site en de inhoud daarvan onlangs nog expliciet: “wat gebeurt er veel in Zeeland op literair gebied!”

Beginnende schrijvers krijgen op LIZ een platform om hun werk te publiceren, maar Zeeland kent ook heel veel reeds landelijk gevestigde auteurs, waar op de site informatie over kan worden gevonden. In de vorm van biografieën, publicaties, gewonnen literaire prijzen en doorverwijzingen naar relevante websites, is er veel achtergrondinformatie over deze Zeeuwse coryfeeën. Betje Wolff is er te vinden en Jacob Cats, maar ook kinderboekenauteur Wim Hofman en dichteres Johanna Kruit.

125 x 200 WT Franca Treur en Floortje Zwigtman zijn voorbeelden van succesvolle, jonge schrijfsters, die een plaats op LIZ hebben gekregen. En natuurlijk niet te vergeten Hans Warren, auteur van de beroemde dagboeken, wiens complete literaire nalatenschap in 2004 in het bezit van de Zeeuwse Bibliotheek kwam.

LIZ biedt nog veel meer aan onderwerpen voor wie is geïnteresseerd in het bruisende Zeeuwse literaire leven. Het boek staat natuurlijk centraal, maar er is meer.

Alle actuele activiteiten op literair gebied, lezingen en boekpresentaties, schrijfworkshops en literaire café’s, kunt u zien in de dagelijks vernieuwde agenda. Adressen van boekhandels, uitgeverijen, bibliotheken en andere boekadressen hebben wij voor u op een rijtje gezet.

Specifieke literaire informatie zoals over de Zeeuwse Boekenprijs of de serie De Slibreeks (bijzondere bibliofiele uitgaven met eerste vertalingen of opvallende debuten), kunt u opzoeken bij het onderdeel Dossiers.

Voor recente tijdschriftartikelen over Zeeuwse auteurs en Zeeuwse literaire onderwerpen wordt u doorverwezen naar de catalogus van de Zeeuwse Bibliotheek.

Op de homepage vindt u vooral de nieuwtjes. Wist u bijvoorbeeld dat de Middelburgse schrijfster Matty Meulmeester onlangs de roman Gaat een vrouw naar de advocaat heeft gepubliceerd? Een spannend verhaal over een vrouw die het niet langer pikt. Inderdaad, een variatie op de u vast wel bekende andere roman Komt een vrouw bij de dokter.

En wist u dat het Zeeuws-Vlaamse schrijversechtpaar Kisling en Verhuyck onlangs voor hun roman De duim van Alva is genomineerd voor de prestigieuze Gouden Strop, de prijs voor de beste misdaadroman van Nederland?

Een ander bericht is dat ‘onze’ Floortje Zwigtman op 25 mei a.s. de eer heeft om de Annie M.G. Schmidtlezing uit te spreken. floortjezwigtman De lezing wordt jaarlijks georganiseerd in het kader van de Annie M.G. Schmidt-leerstoel voor kinder- en jeugdliteratuur.

Er is veel Zeeuws schrijftalent! LIZ wil deze aankomende auteurs graag op weg helpen. Dit gebeurt door een podium te bieden voor gedichten en verhalen, maar ook door adressen aan te leveren van uitgevers en van fondsen waar event uele subsidies kunnen worden verkregen. Nuttige tips voor het aanvragen van financiële steun of het benaderen van een uitgever kunt u hier eveneens vinden.

Ook schrijfplannen of droomt u er al lang van om uw gedichten door een breder publiek te laten lezen? LIZ beschikt over een deskundige redactie, die kan beoordelen of uw werk geschikt is om op de website te plaatsen. De criteria waaraan uw verhaal of gedicht moet voldoen, worden duidelijk uitgelegd.

Steeds meer Zeeuwen zijn actief lid van een leeskring of roepen er zelf een in het leven. Enthousiast worden in zo’n kring met de regelmaat van de klok nieuw uitgekomen en ook oudere romans gelezen en gezamenlijk besproken. LIZ biedt u heel veel achtergrondinformatie. Van de dienstverlening voor leeskringen van de Zeeuwse Bibliotheek tot relevante websites en boeken met informatie over het organiseren van leeskringen en met boekbesprekingen en literatuurverwijzingen.

Het mag duidelijk zijn, Zeeland is een provincie waar literatuur een onderdeel van het dagelijks leven is. Zeeuwen lezen veel en Zeeland kent een groot aantal auteurs en literaire activiteiten. LIZ verzamelt al deze informatie voor u, zodat u in één oogopslag op de hoogte bent en blijft!

Anya Marinissen, webredacteur Literatuur in Zeeland

Tags: literatuur, schrijvers, Zeeland, Zeeuws, zeeuwse boekenprijs
Geplaatst in Algemeen | Laat uw reactie achter »

Jacoba Petronella Winckelman

16 mei 2011

TE000759 De biografen van Jacoba Petronella Winckelman beschrijven haar als een dochter van het piëtisme maar ook als een protestantse ‘kloosterling’. Wie was Jacoba? Ze was de dochter van burgemeester Jacob Winckelman, die ze nooit gekend heeft. Hij stierf op 15 februari 1696 en Jacoba werd op 8 november van datzelfde jaar geboren te Vlissingen. Haar hele leven kampte ze met haar gezondheid, maar haar geest was buitengewoon levendig en ontwikkeld. Ze was zeventien jaar toen ze tijdens de catechisatielessen van Ds. Henricus de Frein belangstelling kreeg voor het geloof.

Ze groeide op in Middelburg en maakte kennis met het gereformeerde gemeenteleven en het piëtisme dat hier bloeide. Er stonden predikanten van naam en faam zoals Bernardus Smijtegelt, Petrus Immens en Jacobus Fruytier. Een bijzondere vriendschap onderhield ze met Ds. Jacobus Willemsen. Voor hem schreef ze diverse gelegenheidsgedichten voor zijn verjaardag en zijn huwelijk met Anna Catharina Matthaeus.

Waarom een blog over deze vrouw? Ze had de eigenschap om tijdens en na de kerkdiensten hele preken uit te schrijven. Ze begon daarmee al op vijftienjarige leeftijd en bleef haar hele leven bezig met het uitschrijven en corrigeren. In de collectie Handschriften van de Zeeuwse Bibliotheek bevinden zich enkele kloeke banden met deze preken. Predikanten die met name genoemd worden zijn Jacobus Willemsen en Albertus Voget. De bekendste preken zijn die van Petrus Immens die later in druk verschenen onder de titel “De Godvruchtige avondmaalganger”, nog steeds herdrukt worden en zelfs in het Engels vertaald zijn. Tijdens het correctiewerk voor de prekenbundel van Isaäk Schorer werd ze ziek en kreeg diverse koortsaanvallen. Aan haar ziekbed verschenen de predikanten Willemsen, Van Oosterzee en ook professor van Visvliet. In de nacht van zaterdag op zondag, 30 augustus 1761, overleed ze. Op vrijdag 5 september werd ze begraven in de Oostkerk, waarvan akte.

Tot slot enkele zinnen uit het grafschrift door Helena Filedt-Buyts: Een jonkvrouw van vermaard geslacht / bedaard, verstandig, wars van pracht / Beroemd van kundig huisbeleid / Een voorbeeld steeds in naarstigheid / Die vroeg en teêr God heeft gevreesd / Van zachten aard, een groote geest / Een schoone paarl aan ’t Christendom.

Cocky Klaver, medewerkster bijzondere collecties

Tags: Jacoba Petronella Winckelman
Geplaatst in Collecties | Laat uw reactie achter »

Femke Gerestein: Down the Rabbit-Hole

9 mei 2011

Down the Rabbit-Hole is de intrigerende titel van de solo-expositie van Femke Gerestein die t/m 11 juni 2011 is te zien in de expositieruimte van de Zeeuwse Bibliotheek op initiatief van de Jan van Leeuwen Stichting. Wat kan deze titel, deze inspiratiebron, zeggen over het tentoongestelde werk en wie is de kunstenares?

Femke Gerestein (Middelburg, 1982) studeerde in 2004 af aan de Kunstacademie Sint Joost te Breda en is daar nu werkzaam als vakdocent illustratie. Vanaf 2005 exposeert zij haar illustraties binnen en buiten Zeeland, haar werk getuigt van een opmerkelijk en veelzijdig tekentalent.

In de Zeeuwse Bibliotheek zijn grote tekeningen te zien, de afmeting van de tekeningen Rug 1, 2 en 3 (grafiet op papier) zijn 250 x 150 cm. Deze kunstwerken hebben ruimte nodig, zowel dichtbij als van afstand ervaar je verwondering over het sensitieve beeld en de tekentechniek.

De getekende lijnen en vlakken vertellen over de emotie, de kracht en het uithoudingsvermogen waarmee ze zijn neergezet. In het openingswoord bij de tentoonstelling vergeleek Kees van der Knaap het tekenproces met een seismografisch proces: krachten, emoties worden waargenomen en geregistreerd. Uit de begeleidende tekst bij de tentoonstelling citeer ik: ‘In Femke’s recente tekeningen komen figuren voor, meestal jonge vrouwen als haarzelf. De tekeningen zijn vaak groot, dus erg aanwezig. De toeschouwer moet tegen ze opkijken. Het perspectief in de tekeningen versterkt dit beeld. Tegelijkertijd zijn de vrouwen kwetsbaar, soms naakt. Ze trekken de toeschouwer naar zich toe, maar wanneer hij dichterbij komt keren zij hun lichaam af en laten hem niet toe in hun wereld. De vrouwen lijken deze persoonlijke ruimte die is gevormd door hun eigen lichaam of het haar nodig te hebben. Soms verdwijnen ze er zelfs in.’

Down the Rabbit-Hole is de titel van het eerste hoofdstuk van Alice’s Adventures in Wonderland, een lievelingsboek van Femke. Over verdwijnen in een ruimte gesproken, wat gebeurt er letterlijk of symbolisch in dit openingsverhaal? In het kort: Alice volgt nieuwsgierig een merkwaardig wit konijn en ziet nog juist op tijd hoe hij wegschiet in een groot konijnenhol onder de heg. ‘In another moment down went Alice after it, never once considering how in the world she was to get out again.’ Deze pure verwondering over wat er gaat gebeuren is essentieel, brengt haar naar een ruimte die volhangt met kasten en boekenplanken met hier en daar kaarten en platen aan kromme spijkers. Omdat boeken een venster op de wereld bieden, luikjes openen en kaarten posities aangeven is het vervolg belangrijk: Alice valt dieper en dieper. ‘Ik vraag me af hoeveel kilometer ik nu al gevallen ben, zei ze hardop. Ik moet zo langzamerhand bij het middelpunt van de aarde zijn … maar dan vraag ik me toch af op welke lengte- of breedtegraad ik ben aangekomen.’

Alice komt terecht in een lage ruimte met aan alle kanten deuren maar die zitten op slot. Zij vindt een klein gouden sleuteltje, krijgt daar niet één deur mee open. ‘Toen ze haar ronde voor de tweede keer deed, ontdekte ze echter een laaghangend gordijn dat ze de eerste keer niet had gezien, en daarachter bevond zich een deurtje van ongeveer veertig centimeter hoog. Ze probeerde het gouden sleuteltje in het slot en tot haar grote vreugde paste het.’ Haar is vervolgens een blik gegund in de mooiste tuin die je ooit hebt gezien. ‘Wat verlangde ze er vreselijk naar om uit die donkere ruimte weg te zijn en een beetje rond te dwalen tussen die perken met schitterende bloemen en koele fonteinen.’

Down the Rabbit-Hole, een tentoonstelling die aan het denken zet over zoektocht & verwondering & verlangen, het bewust zijn van een persoonlijke ruimte in een ‘gebied’ of context, de eigen positie in lengte- en breedtegraad. De kunst van het zoeken naar een balans tussen veiligheid en ontvankelijkheid. Of je je kwetsbaar durft op te stellen, je open wilt stellen voor iets nieuws.

Eén van de tekeningen was eerder te zien in het Onderstroom-project Kunst in containers in Vlissingen, 2009. Een tekening van een liggende vrouw, drijvend op haar golvende haar. (grafiet/houtskool op papier, 200-400 cm.) De tekst hierbij is:
Her hair spread wide;
And, mermaid-like, awhile it bore her up
(vrij naar Shakespeare)

Deze tekening verwijst naar het beroemde personage Ophelia uit het toneelstuk The Tragedy of Hamlet, Prince of Denmark van Shakespeare. Ze is de dochter van Polonius en de zuster van Laërtes. Wanneer Hamlet Polonius doodsteekt, begint haar gekte vorm te krijgen. Ze kan het verdriet niet aan en drijft de bewoners van Elsinore tot wanhoop met onbegrijpelijke liedjes. Later verdrinkt ze onder mysterieuze omstandigheden in een ondiepe beek.

Femke Gerestein geeft via haar website een klein overzicht van haar werk. Je kunt de Bewegende tekening in container ook echt zien bewegen via de link naar een filmpje op Flickr. Het is interessant om o.a. via de site de veelzijdigheid in haar werk te ontdekken. In 2010 maakte haar sfeervolle poster Middelburg, 30 juni 2010, 07:01 indruk op veel bezoekers van de tentoonstelling Voorbeeldig Verbeeld. In opdracht van CBK Zeeland in Middelburg maakten acht illustratoren in het kader van de Kinderboekenweek 2010 een poster met als thema Middelburg. ’s Morgens wakker worden, naar buiten kijken om 07:01 en dit beeld weergeven. In het kunsttijdschrift Decreet 04 zegt zij hierover: ‘Ik woon in een bovenwoning in het centrum in Middelburg. Achter mijn huisje ligt een grote tuin waar nooit iemand in zit. In de tuin staan veel bomen. Daar kijk ik vaak naar vanuit mijn huis. Het is dan net alsof ik in een boomhut woon. Ik zie niemand en niemand ziet mij’.

Hide and Seek lijkt wel een steeds terugkomend thema maar is tevens de titel van een serie tekeningen, Hide and Seek 1, 2010 vind ik bijzonder & mooi.
Sfeervolle illustraties in kleur zijn te zien in het prentenboek met het thema miskraam ‘In de zee van mama’s buik’, (De Eenhoorn, 2006), een integer verhaal over een sterrenkindje dat in de zee van mama’s buik landt maar zich tijdens een storm niet kan handhaven. Ook illustreerde zij het prentenboek ‘Vertelopa’ (De Eenhoorn, 2007), waarin een opa twaalf verhalen vertelt aan zijn 7-jarige kleindochter, over vroeger, een kapitein, rovers, oorlog, waarom de wereld saai is zonder verhalen en wat niet al, totdat hij steeds zieker wordt en sterft.

Op Femke Gerestein’s site zijn ook tekeningen te zien vervaardigd voor de niet gepubliceerde prentenboeken ‘De gierzwaluw en de pissebed’, 2009 en ‘De langzame weg van Dwaal’, 2010. Zij maakte omslagillustraties voor o.a. het jeugdliteratuurtijdschrift Leeswelp en Leeswolf. Voor Zeeland, het tijdschrift van het Koninklijk Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen (jrg. 16, nr. 4, 2007) verzorgde zij niet alleen de omslag maar zijn beeld en vormgeving bij acht gedichten van Emma Burns tevens van haar hand. Bijzondere en sfeervolle illustraties.

Femke Gerestein werkt samen met 13 andere kunstenaars in de

Kunstwerkplaats Kipvis in Vlissingen. Mooie, ruime ateliers in een voormalig schoolgebouw. Hide and seek, ook hier: de kunstwerkplaats biedt ruimte voor het persoonlijke autonome kunstenaarschap, een eigen atelier. Daarnaast ook de veiligheid, inspiratie en uitdaging om met andere kunstenaars nieuwe projecten te ontwikkelen in de voortdurende zoektocht naar een plaats in een gebied, van container tot rabbit-hole, van sterrenhemel tot het middelpunt van de aarde, kortom: een plaats in het wonderland van de kunst.

Anke Nijsse, medewerkster Onderwijsbibliotheekdienst

Afbeeldingen:
1. Uitnodiging solo-expositie ‘Rug 1’

2, 3. Alice, illustratie van Arthur Rackham

4. Her hair spread wide…