Archief van categorie ‘Algemeen’

Klassieke vormen met nieuwe inhoud

donderdag, 12 maart 2015

In gesprek met Christian Blaha, componist

Christian Blaha (1972) is op de Zeeuwse muziekpodia geen onbekende- een bescheiden verschijning die zich als veelzijdig musicus beweegt tussen popkoor en symfonieorkest.

Deze maand gaat met het Zeeuws Orkest onder leiding van Ivan Meylemans Blaha’s Eerste Symfonie in première. Een goede reden voor een gesprek.

christian-blaha

 Christian Blaha

Blaha studeerde compositie, koordirectie en piano aan het Brabants Conservatorium, en studeerde in Amsterdam orkestdirectie bij Ed Spanjaard. Op zijn website www.christianblaha.nl lees ik meer over de mensen met wie hij werkte, zijn initiatieven en werkgebied. In 2014 nam violist Mathieu van Bellen zijn sonate voor viool solo op. Blaha is tevens docent compositie aan de University College Roosevelt  in Middelburg.

Componeren vormt de kern van zijn muzikale activiteiten; hij is niet voor niets cum laude afgestudeerd en enkele van zijn composities werden bekroond. Maar daarnaast vindt hij het erg prettig om te werken met heel veel soorten muziek en met uiteenlopende muzikanten en zangers. Dat tekent de mens.

Het Zeeuws Orkest voerde al eerder werk van hem uit: tien jaar geleden stond de compositie “Michael en de draak” op het programma onder leiding van dirigent Joan Berkhemer.

Nu dus de Eerste Symfonie, die als titel “Jahreszeiten” heeft meegekregen. Deze symfonie werd in 2009 voltooid. Op mijn vraag of er contact is met het orkest en dirigent over de uitvoering en interpretatie zegt hij: “Ik heb natuurlijk wel contact gehad over de materialen en dergelijke. Ik zal bij de repetities aanwezig zijn, misschien zelfs wat kunnen repeteren. Dat hangt een beetje af van de afspraken die we kunnen maken, maar het zou prettig zijn om direct met het orkest te kunnen communiceren.”

De symfonie heeft als titel “Jahreszeiten”. Ik wil graag weten waarom hij, net als zoveel andere componisten, de seizoenen als inspiratie koos.

“Het is een mooi gegeven. Een symfonie heeft vier delen: er zijn vier seizoenen. Er is de herfst met een wat somberder gedeelte, een uitbundigere winter met bijvoorbeeld schaatstaferelen, de lente met vogelgeluiden. Eigenlijk vind ik het niet zo belangrijk hoe het heet, muziek is natuurlijk abstract en het is niet mijn bedoeling verwachtingen te wekken. Hoe iemand muziek ervaart is zo subjectief. Maar er is thematiek en verbinding in de symfonie, alle delen hebben met elkaar te maken. Bij dit werk kwam in de loop van het componeren bij mijzelf de behoefte om deze titel mee te geven.”

De symfonie als vorm klinkt behoorlijk klassiek. Heeft dit te maken met een bepaalde voorkeur?

“Het symfonieorkest is zelf een organisme dat is voorgekomen uit een lange ontwikkeling in de muziekgeschiedenis. Wanneer je je als hedendaags componist met experimentele zaken bezighoudt, kun je ervoor kiezen om te schrijven voor een modern, flexibel ensemble. Maar je kunt ook gebruik maken van iets wat er al is, en daar nieuwe inhoud aan geven. Voor beide is wat te zeggen en het één sluit het ander niet uit. Ik vind het mooi om een verbinding te zoeken. Het zijn hele goede vormen, vind ik.”

Verbindingen zoeken, leggen. Zou dat ook de reden zijn waarom Blaha zich op zulke uiteenlopende muzikale gebieden beweegt? Van musical tot symfonie, gastdirigent van brassband, docent en onderzoeker bij de UCR.

“Cross-overs zijn zo leuk en interessant om te doen, mensen ontmoeten die hun passie voor muziek vormgeven. Ik geef les aan enkele studenten aan de UCR, dat is heel inspirerend. En het verschil tussen een kamerorkest en een brassband, dat is zo mooi allemaal, al die verschillende culturen. En het enthousiasme van een koor, bijvoorbeeld.  Ik vind het belangrijk om al die dingen af te wisselen. Je interesse moet zo zijn dat je niet zegt “in deze kamer kom ik niet” of “dat milieu spreekt me niet aan”- overal vind je een eigen sfeer en het is prachtig om overal van te proeven.

En je leert van elke groep, elk orkest, elk koor. Als je zelf dirigeert, dan kun je, zeker als het je eigen werk betreft, meteen merken dat iets niet loopt en je dan afvragen waarom dat zo is. Met musici werken maakt je ervan bewust dat wat je hebt genoteerd een fysieke kant heeft. Dat is een verbinding die componisten vaak noodgedwongen moeten missen.”

Op de vraag of er iets is wat hij graag zou willen maken, iets waar hij nog niet aan toe is gekomen omdat tijd of opdracht ontbreekt, bijvoorbeeld opera of iets anders, antwoordt hij:

“Ja, een opera is wel heel interessant natuurlijk. Ik ben wel geïnteresseerd in multidisciplinaire zaken: muziek en beeld, muziek en tekst, muziek en geluid. Muziek in bredere context, ik heb al eens iets gedaan. Groter opgezette stukken met een verhaal, daar is opera/muziektheater natuurlijk ideaal voor. En daarbij kijken naar de mogelijkheden voor cross overs. Bij het kamerorkest TY deden we 2 jaar geleden iets met een rapper. Onderzoeken, uitproberen, klassiek met pop-elementen, tango. Proberen uit de voorspelbare hoek te komen; er zijn zoveel mooie elementen in zowel lichte- als klassieke muziek. Vaak worden die grenzen wat scherp getrokken en dat is jammer.”

“Meestal doe ik nu dingen op eigen initiatief. Een opdracht krijgen is de laatste jaren steeds zeldzamer geworden, dat hoor ik ook van collega’s. Tot een jaar of drie geleden liep het nog best goed, maar nu is het minder. Componeren is het belangrijkste voor mij.”

“Momenteel werk ik samen met Peter Slager van Bløf aan een avondvullend muziektheaterstuk, we zijn ongeveer halverwege, het is een mooi nieuw project.”

Ik hoop dat die opdracht voor een opera komt voor Christian Blaha, en ondertussen wachten we met belangstelling op de voltooiing en uitvoering van het nieuwe werk.

Zeeuws-Orkest

Het Zeeuws Orkest

De Eerste Symfonie, “Jahreszeiten” van Christian Blaha wordt uitgevoerd door Het Zeeuws Orkest onder leiding van Ivan Meylemans op donderdag 19 maart in het Scheldetheater in Terneuzen; op vrijdag 20 maart in de Zeeuwse Concertzaal in Middelburg en op zaterdag 21 maart in De Mythe in Goes. Op het programma staat verder de Ouverture Gijsbrecht van Aemstel van Johannes Verhulst en het 2e Pianoconcert van Rachmaninoff met als solist Wibi Soerjadi.

 

Els van de Wijdeven-Millenaar, muziekspecialist

 

Bronnen: 

foto Blaha – www.christianblaha.nl

foto Het Zeeuws Orkest – www.zeeuwsorkest.nl

‘Waanzinnig’ leuke Boekenweek in de Zeeuwse Bibliotheek (7-15 maart 2015)

maandag, 23 februari 2015

Te gek voor woorden waanzinindewereldliteratuur

‘Te gek voor woorden’, dat is het motto van de Boekenweek 2015, de tachtigste nog wel, een jubileum! Een complete Boekenweek over waanzin in boeken. Als je je eenmaal gaat verdiepen in het onderwerp ontdek je al snel dat héél veel boeken iets met ‘gekte’ behandelen. De literatuur zit vol met mensen met een afwijking. Van lieden met lichte, vrolijke tics tot zware psychopaten met duistere neigingen.

Blijkbaar is het een onderwerp dat veel schrijvers inspiratie biedt. Dat is ook niet zo gek natuurlijk. Van alles wat ‘normaal’ is, valt waarschijnlijk geen boeiend verhaal te maken.  Juist het afwijkende biedt volop kansen en inspiratie om pakkende en gelaagde verhalen te maken, waarin steeds opnieuw zichtbaar wordt hoe ingewikkeld de menselijke geest is.

Vage scheidslijn

Vaak kunnen auteurs zich goed verplaatsen in de wereld van iemand die psychisch ziek is, al was het maar omdat ze zelf ook niet helemaal normaal zijn. Schrijven helpt dan om gedachten te ordenen. Goede romans geven inzicht in een psychiatrische ziekte. Ze laten ook zien hoe dun en vaag de scheidslijn is tussen normaal en niet normaal. Spannend is het ook, lezen over gekte. Psychiatrische ziekten hebben iets engs en onvoorspelbaars.

fallThe Fall 

Bij dit laatste denk ik meteen aan de spannende televisieserie The Fall, waarvan mijn man en ik momenteel elke avond een aflevering kijken. Vanaf de allereerste aflevering is de dader van de gepleegde moorden bekend. Hij is met recht een psychopaat te noemen en tegelijkertijd een heel ‘normale’ man met een huiselijk leven, een nietsvermoedende vrouw en kleine kinderen. Het is fascinerend om te zien hoe zorgvuldig en aandachtig hij bij het plegen van zijn morbide daden te werk gaat. Het is uiteraard ook spannend of en wanneer hij gepakt wordt, maar dat is toch van ondergeschikt belang. De inkijk in een zwaar gestoorde geest, dat is wat de serie zo boeiend maakt, hoe raakt iemand zo ver heen?

Menselijk brein

Ook in de poëzie en andere non-fictie verschijnt heel veel op het gebied van de waanzin en het menselijke brein. Hoe voelt het bijvoorbeeld om een psychose te hebben of in een isoleercel te worden opgesloten? Is er een verband tussen waanzin en kunst? Hoe is het als iemand in je nabije omgeving een psychische stoornis heeft?

Dolhuis en boekentips

Het jaarlijkse Boekenweekmagazine dat tijdens de Boekenweek gratis te vinden is op het plein in de Zeeuwse Bibliotheek, staat boordevol boekentips over het thema. Inclusief een aantal interviews met schrijvers en hun verhouding tot de waanzin. Op het plein is in de Boekenweek ook een uitgebreide themapresentatie met boeken te vinden en er is een expositie te zien over ‘Waanzin in de wereldliteratuur’. De expo is gebaseerd op het Boekenweekessay van Pieter Steinz (te koop in de boekhandel voor € 2,50 tijdens de Boekenweek) en is een rondleiding door het dolhuis van de wereldliteratuur. De expo is ontwikkeld door Museum Het Dolhuys in Haarlem en brengt de ‘waanzin’ met tekst en beeld tot leven.

Boeiende lezingen op 10 en 12 maart: Willem Otterspeer en Ranne Hovius

Op 10 maart komt de biograaf van Willem Frederik Hermans, Willem Otterspeer, naar de Zeeuwse Bibliotheek om te praten over het net verschenen tweede deel van zijn biografie De zanger van de wrok. Hierin komt de levensbeschrijving van een van de belangrijkste figuren uit de naoorlogse Nederlandse literatuur tot een even grootse als ontluisterende conclusie. Willem Otterspeer laat zien hoe de rancune zich een weg vreet in het persoonlijke leven van Hermans (1921-1995).

Op 12 maart komt auteur Ranne Hovius vertellen over haar in februari gepubliceerde boek Vogels van Waanzin. Zij praat op fascinerende wijze over het kruispunt van psychiatrie en literatuur. Bestaat er een band tussen creativiteit en waanzin? Hoe zijn ontwikkelingen in de psychiatrie in verhalen en gedichten terug te vinden? Hoe is een psychose te beschrijven?

Talkshow BoekCaféLive! op 12 maart in het Leescafé rannehovius

In het BoekCaféLive! kun je, onder het genot van een drankje, aansluiten bij een feestelijke talkshow over het Boekenweekthema Waanzin, Te gek voor woorden. Onder de enthousiaste leiding van presentatoren Ron Lubbersen en Nellie Oosthoek komen allerlei onderwerpen aan bod en deskundigen aan het woord.

Ranne Hovius wordt geïnterviewd en de boekentop-3 over waanzin wordt besproken. Stadsdichter Karel Leeftink maakte een gedicht over ‘waanzin’ en pianist Rien Balkenende treedt op. Hij komt bovendien vertellen over waanzinnige componisten en er wordt een korte film vertoond over De idioot in het bad, een gedicht van Vasalis. Kortom een interessante en boeiende talkshow met een verscheidenheid aan onderwerpen.

Boekenweekbundel en schrijfwedstrijd

Tot slot wijs ik nog graag op de bij de uitleenbalie gratis af te halen Boekenweekbundel Te gek voor woorden, een cadeautje van de Zeeuwse Bibliotheek voor haar trouwe leden. Prominente Nederlanders zoals Ronald Giphart, Christine Otten en Heleen van Royen, nemen je mee op reis naar hun meest waanzinnige ervaring. Bovendien is er een schrijfwedstrijd: schrijf een verhaal van maximaal 1000 woorden over het thema waanzin. Inzenden kan nog tot 31 maart. De hoofdprijs bestaat uit een waanzinnige reis naar het prachtige IJsland, samen met de bekende auteur Ronald Giphart.

Programma

Het complete programma van de Boekenweek 2015 in de Zeeuwse Bibliotheek is te vinden op de website.
Ik hoop je te ontmoeten bij één van bovenstaande feestelijke activiteiten, die ongetwijfeld ‘waanzinnig’ leuk gaan worden!

Februari 2015
Anya Marinissen
Bibliothecaris en webredacteur

 

Waar kan ik x vinden?

donderdag, 5 februari 2015

De Zeeuwse Bibliotheek biedt al een aantal jaren toegang tot het raadplegen van digitale informatie. De mogelijkheden worden steeds meer uitgebreid zoals met het gebruik van e-books. De beschikbare hoeveelheid aan digitale informatie is echter heel groot en het is niet altijd gemakkelijk om te bepalen welke informatiebron nu eigenlijk geschikt is voor het vinden van de juiste informatie over een bepaald onderwerp.

Het gebruik van Google kan weliswaar behulpzaam zijn voor een eerste oriëntatie maar waarom zou je bijvoorbeeld niet beginnen met het raadplegen van een digitale encyclopedie. Als u thuis de digitale bibliotheek van de Zeeuwse Bibliotheek wil raadplegen via onze website, dient u in te loggen met behulp van de gegevens op uw lenerspas.

Brittannica

Voor velen is de Wikipedia het startpunt maar de Zeeuwse Bibliotheek biedt ook toegang tot Winkler Prins online en de niet minder beroemde Engelstalige Encyclopaedia Britannica die veel meer te bieden heeft dan je op het eerste gezicht zou zeggen. Het is niet alleen een encyclopedie in de traditionele zin maar bevat ook veel meer extra digitaal materiaal zoals een woordenboek (the Merriam-Webster Dictionary), en verwijzingen naar andere gerelateerde informatie uit boeken, tijdschriften, videomateriaal over wetenschap, geografie, geschiedenis, kunst. Daarnaast allerlei zinvolle informatiebronnen die te vinden zijn op het Internet. Zelfs vergelijkingen tussen landen op basis van statistische informatie is mogelijk. Naast oriëntering biedt de digitale bibliotheek toegang tot onderwerpsgerichte informatie op verschillende niveaus.

Oxford University

De bestanden van Oxford University zijn goed te gebruiken voor onderzoek en studie. Naslagwerken op verschillende wetenschappelijke gebieden zijn met hun volledige tekst toegankelijk. Wat te denken van 14 verschillende tweetalige woordenboeken?

Springer

Een ander belangrijk bestand is SpringerLink. Deze databank verschaft toegang tot 1200 verschillende wetenschappelijk tijdschriften op diverse terreinen zoals architectuur, medische wetenschappen, energie, natuurkunde, filosofie, sociale wetenschappen en statistiek.

NYtimes

Ook het archief van The New York Times is digitaal toegankelijk vanaf 1852. Dat alles naast de reeds beschikbare digitale bronnen voor Zeeland. De volledige lijst vindt u via de website www.zeeuwsebibliotheek.nl. Genoemde bronnen zijn slechts een beperkte selectie van het totaal.

Als u gebruik wilt maken van de mogelijkheden kiest op de thuispagina van de website van de Zeeuwse Bibliotheek voor collecties in het menu. Kies vervolgens voor Digitale Bibliotheek en voilà: de complete lijst. Succes !

 

Cees de Blaaij, vakreferent

Read Around the Globe: Steinz – gids voor de wereldliteratuur

dinsdag, 13 januari 2015

Wat te lezen na Honderd jaar eenzaamheidHet diner of een ander favoriet boek? Hoe liep het af met Jane Eyre, en waarom is Anna Karenina zo bijzonder? Door welke romans werd Haruki Murakami beïnvloed, en wie hebben zich op hun beurt laten inspireren door Norwegian Wood

Wie gezegend is met een gezonde leeshonger naar goede literatuur heeft automatisch vragen naar verdere verdieping van informatie over schrijvers en hun werk en behoefte aan goede ideeën om verder te lezen.

Steinz – gids voor de wereldliteratuur geeft antwoord op bovenstaande en vele andere vragen, aan de hand van ruim 400 karakteriseringen van auteurs uit 26 taalgebieden. Er is aandacht voor hun beste werk, en Pieter Steinz geeft vele tips voor boeken in een vergelijkbare stijl of over hetzelfde onderwerp.

steinz-gids-los

Steinz – gids voor de wereldliteratuur, is een samenvoeging, bewerking en actualisering van de succesboeken Lezen &cetera (2003) en Lezen op locatie (2004). Dit monnikenwerk is een handboek voor de individuele lezer, maar ook een naslagwerk voor leesgroepen, boekhandelaars, scholieren, studenten en docenten. Het boek geeft een schat aan informatie en dwarsverbanden in honderden verrassende pagina’s.

Pieter Steinz
De auteur van Steinz – gids voor de wereldliteratuur, Pieter Steinz (1963), werkte meer dan twintig jaar als kunst- en boekenredacteur bij NRC Handelsblad. Hij was sinds 2012 directeur van het Nederlands Letterenfonds, totdat hij terugtrad wegens de spierziekte ALS. Van zijn hand verschenen onder meer de veelgeprezen gidsen Lezen &ceteraDracula heeft echt geleefd en bestseller Made in Europe (2014). De laatste, meest recente titel is een geweldige reisgids langs de culturele hoogtepunten van Europa, die leest als een roman. Het laat zien welke culturele verworvenheden typisch Europees zijn en in alle Europese landen tot bindend cultuurgoed behoren. In Made in Europe verdiept Steinz zich in het culturele DNA van ons continent, of dat nou de Mona Lisa is, de verlichte ideeën van de filosoof Voltaire of de Billy Boekenkast van woongigant Ikea. Over alle onderwerpen weet hij nieuwe, interessante feitjes te vertellen.

9789046815540.pcovr.01.madeineurope.indd

Boekwebben

Voor Steinz – gids voor de wereldliteratuur maakte hij 52 boekwebben. Dat zijn literaire schema’s rondom beroemde boeken, met een overzicht van invloeden en suggesties voor verder lezen. Dat is heel handig om als leidraad te gebruiken wanneer je op zoek bent naar de betekenis van een bepaalde auteur of wilt weten wat zijn of haar beste titels zijn. Neem bijvoorbeeld Gerard Reve, de schrijver van de beroemde generatieroman De avonden (1947). In het boekweb over Reve, zie je in één oogopslag dat hij onder meer werd beïnvloed door Gustave Flaubert en Multatuli, wat de hoogtepunten van zijn oeuvre zijn en welke auteurs op hun beurt weer door Reve werden beïnvloed. Vooral dat laatste is interessant en brengt je zeker op ideeën om verder te lezen in gegarandeerd prachtige boeken.

Steinz geeft verder 104 enthousiasmerende samenvattingen van klassieken uit de wereldliteratuur, van de Decamerone tot Wolf Hall en van Advocaat van de hanen tot Der Zauberberg. Hij doet dat in een aansprekende stijl met citaten uit het boek die kernachtig laten zien waarom juist dit verhaal zo de moeite waard is om te lezen.

Lijstjes en quizzen

Hij bespreekt 26 zogenaamde ‘one-book-wonders’, auteurs die beroemd zijn geworden om slechts één briljant boek. Dit naast weer 26 andere lijstjes met elk dertien boeken over één onderwerp. Bijvoorbeeld dertien titels waarin Spanje het decor vormt of dertien klassieke en moderne romans over ‘overspel’. Bovendien laat hij in 52 landkaarten zien waar de meesterwerken uit de wereldliteratuur zich afspelen. En dat is weer ideaal voor ‘lezen op locatie’. Heerlijk om op stedentrip te zijn in Praag en dan, dankzij de tips van Steinz, te lezen in een roman die zich daadwerkelijk in deze stad afspeelt. Zoals het klassieke meesterwerk De ondraaglijke lichtheid van het bestaan van Milan Kundera.
Kundera-Ondraaglijke

Dwars door het boek heen vind je 26 quizzen rondom literaire thema’s. Dat varieert van een quiz over de beginzinnen van beroemde werken tot dertien cryptogrammen over werken uit de wereldliteratuur. Maar ook dertien vragen over de plaatsen waar buitenlandse boeken als La chute van Camus en Hans Brinker, or the silver skates van Mary Mapes Dodge zich afspelen. Ik vond het een uitdaging om zo’n quiz te doen en te puzzelen of mijn kennis op dit gebied toereikend is. Ook leuk trouwens om zo’n quiz in een leeskring te spelen. Als afwisseling een avond met een literair gezelschapsspel, tussen het bespreken van de gelezen boeken door.

Weblog Read Around the Globe

Sinds 1 januari 2015 schrijft Pieter Steinz, samen met zijn dochter Jet, een weblog dat bij het boek hoort. Na aanmelding kun je dit weblog volgen. Er zijn dagelijks nieuwe posts. Op vrijdag 9 januari was er bijvoorbeeld een stukje over de winnaar van de Nobelprijs voor literatuur 2014, Patrick Modiano. Wie is hij en wat zou je van hem moeten lezen?

Zaterdag 10 januari werd het citaat van de week gepresenteerd, een zin uit de beroemde roman Dode zielen van Nicolaj Gogol. Steinz: “De zeldzame aantrekkingskracht van de roman zit hem in de humoristische typeringen, in het pittoreske, maar allesbehalve realistische beeld van het tsaristische platteland. En in de met veel enthousiasme bewandelde zijpaden. Wie wil kan er ook nog een verholen portret van de kunstenaar of een pikzwarte schets van de menselijke natuur in zien. Wie krijgt na zo’n aanbeveling geen zin om deze klassieker eens ter hand te nemen?”

Een ander voorbeeld: op dinsdag 13 januari werd de (post)modernistische auteur en literaire superster Daniel Kehlman veertig jaar oud. Steinz belicht op deze dag in het weblog het vernieuwende werk van de Duitse Oostenrijker. Ik kende hem nog niet, maar ben nu van plan om eens een roman van hem te lezen.

ruhm_cover

Petje af

Alles bij elkaar zijn boek en weblog zeer de moeite waard om te raadplegen en te blijven volgen. Petje af voor de bevlogen Steinz, die het ondanks zijn heftige, progressieve ziekte, niet kan laten om zijn uitgebreide literaire kennis en inzichten zo enthousiast met ons te delen. Ik laat me er in ieder geval dagelijks door inspireren en hoop dat de lezer van dit blog net zo blij van dit boek wordt als ik!

Anya Marinissen,

Webredacteur en bibliothecaris Romanteam Zeeuwse Bibliotheek.

 

Boeken die je niet wilt lezen (deel III)

woensdag, 7 januari 2015

Ditmaal de voorlopig laatste aflevering van Boeken die je niet wilt lezen. Voorlopig omdat er waarschijnlijk nog genoeg pareltjes onder het maaiveld liggen, maar ze zijn niet makkelijk vindbaar omdat nu eenmaal niemand ze wil lezen. Deze keer een greep uit de bekende oeuvres doe het zelf/hobby, kookboeken en jeugdboeken maar ook recycling, poezen en katten, titels die in de context anders uitpakken, boeken voor hem of voor haar en diversen.

Boeken voor hem of voor haar

Er is op zich niets mis met informatieve boeken die sociale gebreken proberen op te lossen, maar soms ligt het probleem toch echt bij jezelf. Een titel als How to meet women on the subway is natuurlijk een handig duwtje in de rug voor de schizofrene en mensenschuwe medemens, maar als je datzelfde boek in de metro gaat lezen terwijl je tien centimeter van een echte vrouw vandaan zit, lijkt een praktijkgerichte cursus meer op zijn plaats.

How to meet women in the subway

(Foto: lonidee/Instagram)
De volgende titel heb ik weliswaar onder deze categorie ondergebracht, maar klinkt even vreemd in de oren als Robert M. Pirsig’s Zen en de kunst van het motoronderhoud . Waar ik in dit geval door de paradox heen kan prikken, lukt me dat bij Pamela Wible’s (alleen de naam al) Pet goats and pap smears toch echt niet, want hoe moet ik uitstrijkjes met geiten als huisdier zien te rijmen? Ook de vrolijk vormgegeven en nogal letterlijk genomen omslag van het boek brengt de lezer niet dichterbij de oplossing (die waarschijnlijk in de medische sfeer zit). Eerder ben je toch geneigd te denken dat het hier om dierenporno gaat. Ik denk in ieder geval niet dat de meeste vrouwen in de rij zullen gaan staan voor dit boek.
pet goats and pap smears

Doe het zelf/hobby

De hieronder beschreven boeken vinden wellicht wel lezers, maar hadden beter niet geschreven kunnen worden. Ze bevorderen namelijk de burgerlijke ongehoorzaamheid en nodigen uit de levens van de medemens te bedreigen. Is het niet op een zeer directe wijze, zoals in How to make money in your spare time, waarin de lezer maffiose- en oplichterspraktijken worden aangeleerd, dan toch wel indirect door van opgroeiende pubers heuse pyromanen te maken in de Practical Pyromaniac. Het eerste boek heb ik om praktisch moverende reden overigens weer wel cadeau gedaan aan een vriend die al langer dan een jaar werkloos was. Je moet immers wat in deze tijd.

How to make money in spare time Practical pyromaniac

In de context…

Als ik u de titel Still stripping after 25 years meegeef, schat ik de kans op 99,9% dat u denkt dat dit de biografie is van een zeer succesvolle stripteasedanseres. Niets is echter minder waar als we de huisvlijt van Eleanor Burns gaan lezen die al die jaren al Quiltkleedjes in elkaar punnikt. Eleanor had zich dus af kunnen vragen of het niet-quiltende gedeelte der wereldbevolking deze titel wellicht verkeerd zou kunnen  interpreteren?
Still stripping

Soms is er helemaal niets mis met een boek, maar gaat het bij de laatste schakel in het drukproces in de fout: de medewerker/ster die de lay-out verzorgt. Zo is het handig de gouden regel te hanteren dat als een achternaam van een auteur een kleur bevat en de titel van het boek begint met een zelfstandig naamwoord, je dit maar beter niet op elkaar kan laten volgen omdat de context dan wel eens een beetje racistisch uit kan pakken. Nu zijn er in de Engelstalige wereld veel mensen die Brown heten, maar als je dan een boek schrijft dat Kids are weird is getiteld, moet je bepaalde zaken dus niet achter elkaar gaan plaatsen.
Brown kids are weird

Poezen en katten

In het verlengde van die contexttitels liggen woorden die synoniem zijn voor meerdere begrippen. Daarmee moet je altijd duidelijk zijn, dus als je een boek schrijft over wat voor leuke spelletjes je allemaal kunt verzinnen voor je kat noem je dat Games you can play with a cat en niet Games you can play with your pussy. Waarschijnlijk dacht schrijver Ira Alterman het zo allemaal wat persoonlijker te maken -want dat verkoopt- maar het werd onbedoeld wel erg persoonlijk. Overigens prefereer ik de titel Games you can play with your pussy nog wel boven de ‘verbeterde’ titel van de Duitse vertaling, want dan ontgaat de lust je al meteen: Spiele mit Kaetzchen und andere nicht immer ernstgemeinte Anregungen fuer Freunde des Etagenpanthers.
Games you can play with your pussy
Sprekend over de verwarring tussen kat en poes moet ik meteen ergens anders aan denken… Hoewel het eigenlijk buiten deze rubriek valt omdat het geen boek betreft maar een kalender, wil ik dit toch niet onbenoemd laten. Zo zag ik pas geleden in het dierenasiel een kalender van 2015 die als titel droeg: mannen met katten, waarin je elke maand een andere ‘celeb hunk’ met zijn kat aantreft. De opbrengst is voor dierenasiel Sliedrecht waarvoor Inge Smulders de foto’s maakte, maar ik dacht meteen ‘wat eenzijdig seksistisch, want waarom ligt hier geen kalender naast van vrouwen met poezen?’ Of zouden de medewerkers van het dierenasiel deze weblog ook meelezen?
mannen met katten
Diversen

Enkele jaren geleden werd voor de noordoostkust van Australië een solozeiler met zijn twintig voets scheepje letterlijk overvaren door een mammoettanker. Nu heeft een zeilschip altijd voorrang op een gemotoriseerd schip, maar ik waag toch te betwijfelen of het deze zeiler wel was gelukt de reus van 300 meter te ontwijken als deze het boek How to avoid huge ships van kapitein John W. Trimmer had gelezen. Nu is het boekje heel dun, maar het gaat hier toch vooral om toegepaste wetenschap die je pas nodig hebt als het moment daar is. Dat deze rubriek Boeken die je niet wilt lezen aan een groeiende behoefte voldoet bewijst juist dit boek, want in navolging van deze titel verscheen van de hand van Joel Rickett het bibliografische How to avoid huge ships: and other implausibly titled books. Ik ben dus duidelijk niet de enige die al deze gepubliceerde onzin opvalt.

How to avoid huge shipshow to avoid huge ships II

Recycling

Titels hier variëren van ‘vreemd’ tot ‘dat wil ik echt niet weten’, tenminste, als het gaat om seks in het hiernamaals wil de mens wellicht best weten of dat er is, en zo ja, of dat beter is dan hier. Probleem is echter dat de auteur het zelf ook onmogelijk kan weten, dus heeft het lezen van Sex in the afterlife niet veel nut.

sex in the afterlife

Zo vergaat het mij eigenlijk ook bij de milieuvriendelijk vooruitstrevende titel Reusing old graves. Graven stapelen neemt immers minder ruimte in beslag dan graven spreiden, maar ik leg de botjes en beenderen van mijn voorvaderen liever niet in de eikenhouten grabbelton bij die van een ander, maar misschien dat iemand in de uitvaartbranche het desondanks toch interessante literatuur vindt.
Reusing old graves

Kookboeken

Helemaal terug van weggeweest zijn de kookboeken, maar of voor cupcake bakkend Holland en andere masterchefs deze kannibalentitels tot de verbeelding spreken is de vraag. Eating people is wrong van Malcolm Bradbury is fictie, maar de omslag suggereert dat niet, terwijl Lewis Burke Frumkes How to raise your i.q. by eating gifted children onder de noemer ‘satire’ zou moeten vallen, terwijl ik er absoluut niet om lachen kan. Wellicht komt dat een beetje door mijn allergie voor Amerikaanse fysiek-verbale grappen.
Eating people is wrongHow to raise you iq

Jeugdboeken voor 18+

Als laatste drie titels voor de jeugd die je afgaand op titel en omslag als bibliothecaris ook bij de volwassen romans onder Liefde & leven of gewoon erotiek zou plaatsen. Om te beginnen een boek over voetballende jongens die op jongens vallen in Fellow fags en vervolgens een curieus boekje over de jeugd van de scouting die allerlei wurgspelletjes doen in Scouts in bondage. Het is in ieder geval toch niet vreemd dat ik de associatie met slavernij en gevangenschap niet direct had gelegd lijkt me?

fellow fags Scouts in bondage
De laatste titel is er weer een in het verlengde van Winnie the Pooh’s Pooh gets stuck. Het gaat hier om de combinatie taal en beeld in het kleuterboek Woody. Hierin zien we een houtmijt die zich net als Rupsje nooitgenoeg door het boek heenvreet. Als je daarbij teksten plaatst als But early the next morning he gets a woody… and becomes so big and tall! met bijbehorend plaatje, dan is voor mij duidelijk dat de illustrator een andere doelgroep voor ogen heeft dan die van 3 tot 5 jaar.
woody
Amateurs, liefhebbers, hobbyisten, tekenaars en andere pennenkrassers: ga vooral door met al jullie broddelwerk en laat je printer duizenden pagina’s over de wereld uitspugen! Misschien dat een ander er ooit nog een keer zijn werk van kan maken een bibliotheek met jullie verbale diarree te vullen.

 

Johan Francke (informatiespecialist)

Kerstmuziek

woensdag, 10 december 2014

Nu de Sinterklaastijd weer achter de rug is en de discussies rond Zwarte Piet weer voor een tijdje geluwd zijn, kunnen we ons gaan voorbereiden op de kerstdagen.

kerstmuziek-680

De dorpen en steden zien er weer gezellig en feestelijk uit. De huizen worden voorzien van sfeerverlichting, de kerstboom wordt weer opgetuigd. De muzikale omlijsting van dit gebeuren zal weer de nodige aandacht krijgen, er zullen weer de nodige kerstliederen ten gehore gebracht worden en het wordt weer kiezen tussen de vele kerstconcerten die uitgevoerd gaan worden.

Omdat ik deze tijd heel sfeervol en gezellig vind, wil ik graag aandacht besteden aan kerstmuziek. De muziektafel op het plein in de Zeeuwse Bibliotheek heb ik ingericht met allerlei kerstmuziek uit de collectie van de muziekafdeling. Kom gerust eens kijken!

Wat voor kerstmuziek kennen we

Bij de kerstmuziek kan er onderscheid worden gemaakt tussen religieuze kerstliederen, die over de geboorte van Jezus Christus gaan en de profane liederen die de sfeer rond kerstmis beschrijven (de kerstman, sneeuw of gezelligheid).

De religieuze liederen kennen een verschillende afkomst en ouderdom. Kerstliederen die al eeuwen lang gezongen worden zijn het bekende Hoe leyt dit kindeke en Nu zijt wellekome. Deze liederen dateren al van de 17e eeuw.

nu zijt wellekome

Een lied wat ook elk jaar veel wordt gezongen is het beroemde Stille Nacht, dat stamt uit begin 19e eeuw. Ik vind het fascinerend dat liederen die eeuwen geleden al gemaakt zijn, zich elk jaar weer op het kerstrepertoire bevinden en veelvuldig gezongen worden.

De profane liederen zijn veelal van Amerikaanse oorsprong. Beroemde producten van de Amerikaanse muziekindustrie zijn Jingle Bells en I’m dreaming of a White ChristmasWie kent het niet!

jinglebells

Grappig te vermelden is dat in Jingle Bells het woord kerstmis helemaal niet voor komt, het gaat alleen over sneeuw. Desondanks wordt het als kerstlied beschouwd en wordt het buiten de kersttijd niet of nauwelijks gezongen.

weihnachtsoratorium

Speciaal voor kerst is er ook klassieke muziek gecomponeerd, zoals het beroemde Weihnachtsoratorium van Johann Sebastian Bach, wat geen oratorium is, maar een bundel cantates waarvan veel muziek aan andere, meest wereldlijke cantates van Bach is ontleend. Een ander heel bekend werk  dat ik kan aanbevelen om te beluisteren is het Kerstconcert van Arcangeleo Corelli. Deze werken zullen in de kersttijd weer veelvuldig uitgevoerd worden.

In de periode rond kerstmis wordt de muziekmarkt van alle kanten weer overstroomd worden met allerlei kerstmuziek. Kijk alleen maar hoeveel Christmas radio stations er in de lucht zijn tijdens de kerstperiode.

Special-1991-02-Album-White-Christmas

Elk jaar maken bekende (pop)artiesten wel weer een kerstcd, zoals onder meer de 3JS, Gerard Joling en The Common Linnets dat hebben gedaan.

common linnets

 

Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf niet zoveel heb met de populaire kerstliedjes, maar ik heb mijn mening herzien toen ik het kerstlied Christmas around me van The Common Linnets hoorde. Ik kan het iedereen aanraden. Kortom: de kerst kan weer gevierd worden en ik wens iedereen dan ook hele fijne kerstdagen toe!

Rea Bensch, Domeinspecialist muziek

 

 

Boeken die je niet wilt lezen (deel II)

donderdag, 27 november 2014

Belofte maakt schuld. Bij deze dus een nieuwe lijst met titels van boeken die je eigenlijk niet wilt lezen. Desondanks zijn ze misschien leuk om, als steek onder water, cadeau te doen. Deze keer zowel de vertrouwde categorieën poep en pies en pedofilie, alsook Tweede Wereldoorlog, poezen en katten, emancipatie (volgens mannen en vrouwen) en het meest gewilde boek dat niemand wil lezen – maar wel een legendarische omslag heeft.

Ditmaal ook enkele Nederlandse titels, want domheid van de auteur is niet voorbehouden aan de Engelstalige literatuur.

Tweede Wereldoorlog

Alleen over de Tweede Wereldoorlog zijn al bibliotheken vol geschreven. Geen wonder dus dat sommige onderwerpen zeer gespecialiseerd vakgebied worden. Hiervan twee voorbeeldjes. Ten eerste een boekje met bijdragen van diverse historische wetenschappers met de curieuze titel: How green were the Nazis? waarin de lezer leert dat de nazi’s al in de jaren dertig met bosaanplant en bescherming van de Teutoonse wouden bezig waren.

How green were the nazis

De vraag is alleen: zijn we ook geïnteresseerd in de rol van de nazi’s als natuurbeschermers? Het antwoord is ontkennend. We zijn wel geïnteresseerd in natuurbescherming an sich, maar niet specifiek door een politieke groepering in het verleden, en die desinteresse geldt ook de volgende titel.

Hitler neither vegetarian

Ik weet dat Adolf Hitler vegetariër was, maar betekent dat ook dat ik een boek wil lezen over Adolf Hitler als vegetariër? Het antwoord luidt ‘nee’. Als ik iets over vegetariërs wil weten duik ik wel in SISO 628.7 en niet in Duitsland 947.6 waar het boek Hitler: Neither vegetarian nor animal lover van Rynn Berry te classificeren valt. Saillant detail voor de kenners is hier wel dat op de omslag Neville Chamberlain – de sukkel van de 20ste eeuw- vrolijk met de führer aan een blaadje sla zien knabbelen, terwijl de politicus denkt een herenakkoord te sluiten met de minst betrouwbare politicus van diezelfde eeuw.

Mussert als ingenieur.jpg

Tot besluit nog een Nederlandstalig werkje met zekere antiquarische waarde over een niet zo belangwekkende ingenieur van Rijkswaterstaat die beroemd is geworden omwille van zijn politieke vrijetijdsbesteding. Hem roemen om zijn architectonische werkzaamheden is dan ook even vreemd als het bewonderen van Jeroen Krabbé om diens schilderkunst. Het wekt dan ook geen verbazing dat Mussert als ingenieur van de hand van J. Homan van der Heide verscheen in 1944 en geen herdrukken heeft gekend.

Medische wetenschap

Castration

Bètawetenschappen staan bekend om hun directheid en exacte formulering. Victor T. Cheney schreef een boek met een niet mis te verstane boodschap: Castration, the advantages and the disadvantages. Laat ik nu omwille van het onderwerp geïnteresseerd zijn in de voor- noch de nadelen. Met andere woorden: je kunt je potentiële kopers ook afschrikken nog voordat de omslag omgevouwen is.

Esoterie over katten

Does god speak through cats

Eigenlijk is deze kop nog te hoogdravend voor mensen die de volgende titel wel degelijk serieus ter hand nemen: zweefvlieger David Evans schreef Does God speak through cats? Nu dicht elke kattenliefhebber zijn eigen tijger de status van superpredator toe, maar ik heb uit de weinige woorden die mijn kat tot me sprak nooit meer kunnen beluisteren dan een ‘Zeg, ik heb honger, zou je de bak met brokken niet eens klaar zetten?’, om van verdere hoogdravende esoterische opmerkingen nog maar te zwijgen.

Toch is hier een markt voor, want ook Heather Busch en Burton Silver spelen in op het sentiment dat uw kat een superkat is, die misschien voor u wel de nieuwe Van Gogh kan worden. Het boek Why cats paint. A theory of feline aesthetics beschrijft met veel omhaal wat er gebeurt als je de poten van je kat insmeert met verf en hem vervolgens in een gesloten kamer tien minuten opjaagt over een stuk canvas doek.

why cats paint

Emancipatie (volgens vrouwen die mannennijd hebben)
Are woman human

Catherine A. MacKinnon schreef: Are woman human? And other international dialogues. Ook hier telt weer: de vraag stellen is hem beantwoorden. Het is dan alleen jammer dat je de omslag niet eens meer hoeft te openen om het boek gelezen te hebben.

How to succeed in business

Een boek van wetenschappelijk niveau dat ik beslist nog eens cadeau wil doen aan een al te zeer geëmancipeerde collega is van Karen Salmansohn die in How to succeed in business without a penis uitlegt hoe zakenvrouwen succesvol kunnen opereren in een mannenwereld (zonder een penis te bezitten). Nu ken ik een mannelijke collega die rolmodel voor deze schrijfster zou kunnen zijn, maar laat ik die er nu juist van verdenken enig gemis aan centimeters te moeten compenseren door zich te gedragen als de stier van de kudde. Of zou ik hiermee de crux van het boek hebben verklapt?

Arne en Carlos breien op hun paasbest

We kwamen de Noorse nichten Arne en Carlos al eerder tegen met hun internationale bestseller Kerstballen breien met Arne en Carlos (Utrecht: Tirion, 2011). Omdat dit boekje nog voordat het de grenzen in vertaalde vorm voorbijging, in elke Noorse dorpssuper van Kirkenes tot Christiansand te vinden was, besloten ze vlug een toepasselijk vervolgdeeltje te schrijven. Nu geen kerstballen, maar paaseieren: Arne en Carlos breien op hun paasbest. Als je zestienjarige tienerdochter met een van deze twee softe nepnichten thuis zou komen, zou je haar je hele fortuin meteen aanbieden als ze lesbisch zou worden. Brrrr… daarbij vergeleken is Marc-Marie Huijbregts, de sidekick van Matthijs van Nieuwkerk, nog een ideale schoonzoon. Het wachten is op vuurpijlen breien met Arne en Carlos.

Emancipatie (volgens mannen die vrouwennijd hebben)

Old tractors

Roger Welsch is gek op zijn tractor. De reden dat hij urenlang door het lege Amerikaanse landschap van Ohio rondhobbelt op zijn favoriete John Deere is wellicht dat hij het thuis helemaal niet zo gezellig vindt. Geen reden om niet een boek te schrijven over hoe vrouwen in elkaar zitten en wat je daarvan kunt leren van je tractor: Everything I know about women, I learned from my tractor.

everything about woman learnt from tractor

Je zou denken dat het boek niet meer pagina’s omvat dan de omslag, maar Welsch heeft hier toch echt 216 pagina’s voor nodig. Erger nog, zeven jaar eerder, in 1995, hield hij al een 160 pagina’s durende verhandeling over hoe je je tractor gelukkig kan maken en ondertussen voor je gezin kan zorgen: Old tractors. How to keep your tractors happy and your family running. Volgens mij houdt de beste man zowel zijn gezin als vrouw gelukkig door zoveel mogelijk tijd bij zijn John Deere door te brengen.

Pedofilie en incest
echte hockeyers douchen niet

Dat ook Nederlanders beter moeten nadenken over hun boektitel bewijst Echte hockeyers douchen niet van Ricci Scheldwacht. Wellicht was het boek al uitgekomen voordat Luigi C. werd ontmaskerd als de jeugdleider die bij de Haagse hockeyclub HGC webcams in de damesdouches monteerde. Toch lijkt het me reden genoeg voor de uitgever om de titel alsnog te veranderen. Het antwoord op de vraag waarom hockeyers niet douchen kan nu in ieder geval al gegeven worden door iedere potentiële koper van het boek.

Poep en pies
Pooh gets stuck

Soms lopen de zaken gesmeerd, maar iedereen heeft weleens een moeilijk moment in zijn leven dat de zaken niet lopen zoals ze moeten lopen tijdens een bezoek aan het toilet. Voor die momenten is er een speciaal boekje van de beer Winnie the Pooh op de markt gebracht, die je het in zeven kleuren dun door de broek laat gieren. Want zeg nu zelf: hoe kun je de titel Pooh gets stuck verzinnen en er dan net als illustrator Nancy Stevenson ook nog een fraaie illustratie bij plaatsen waarin Winnie the Pooh met veel moeite door zijn vriendjes uit een te nauw hol bevrijd moet worden, zonder hier een dubbele bodem in te zien?

Het meest begeerde boek dat je niet wilt lezen, maar wel wilt hebben.

Big book of lesbian horse stories

Dan de absolute topper in het genre, die, vanwege de jaren zestig omslag, elke bibliofiel toch wel in zijn kast zou willen hebben. Alica Surkis en Monica Nolan schreven in 2002 The big book of lesbian horse stories. Dat is nog niet alles, vooral de subtitel doet vermoeden dat we hier met heuse pornografische lectuur van doen hebben: When these Sapphic sisters saddle up, ecstasy is only a hoofbeat away! Alsof je de presentator van RTL7 een film van Porky’s hoort aankondigen en je niet mag lachen omdat je net iemand een hand geeft. En dat terwijl op het omslag nog alle kledingstukken aan zijn, maar de hormonen er wel vanaf springen. Je zou willen dat je nog veertien was.

Mede door die omslag (want niemand heeft de qua inhoud bouquetreeks rakende tekst natuurlijk gelezen) is dit boekje een ware internetbestseller geworden bij bedrijven als Amazon en Abebooks en zijn er vele herdrukken verschenen. De eerste editie van dit boek wordt inmiddels voor prijzen variërend van € 80,- tot € 225,- verkocht. Mijn tip voor bibliofielen? Leg neer die acht tientjes en zie de waarde van uw boek -dat u nooit heeft willen lezen- per jaar verdubbelen!

Johan Francke,

Informatiespecialist

 

Muziekeducatie voor iedereen!

maandag, 20 oktober 2014

Een sector in crisis. Niet zeuren, niet klagen: uitdagingen scheppen vernieuwingen en bieden kansen tot ontplooiing van initiatieven. Verandering is goed.

Eigenlijk is er natuurlijk maar één doel: naast een groot aantal andere voorzieningen waarvan de economische winst in praktische zin onmeetbaar is, moet ook de sector kunstzinnige vorming zelf aan de slag om met minder kosten overeind te blijven.

Onze economie is namelijk gebaseerd op winst die in cijfers uitgedrukt kan worden. En daarom moeten we nadenken over het overleven van een cultuurbeeldenstorm, en condities scheppen voor een toekomst waarin zowel muziek als beeldende en andere kunstvormen een rol kunnen spelen in de belevingswereld van alle mensen in onze samenleving, vanaf de wieg tot het graf. Ik wil het hier een moment over muziekeducatie hebben.

In recente decennia is heel veel onderzoek gedaan naar de gunstige invloed van muziek op de hersenen, op het welbevinden en de creativiteit van mensen. Dat is goed nieuws: google simpelweg: gunstige invloed muziek en je vindt onmiddellijk een groot aantal artikelen dat de laatste jaren over dit onderwerp is gepubliceerd. Van emotioneel beladen teksten tot wetenschappelijk onderzoek, het scala aan publicaties is breed én breed toegankelijk.

En de conclusie in al deze epistels is hetzelfde: muziek is goed voor de mens!

Hulst blazersklas

Actieve muziekbeoefening draagt op een groot aantal vlakken bij aan de ontwikkeling van kinderen. Niet alleen kinderen; iedereen die op de één of andere manier bezig is met muziek, zij het door het leren bespelen van een instrument, zij het door actief te luisteren (in tegenstelling tot het draaien van ‘muzak’ als achtergrond- wat juist een tegenovergesteld effect heeft) stimuleert gebieden in de hersenen die de gezondheid gunstig beïnvloeden.

Aan de andere kant: de geldkraan is dichtgedraaid. De overheid vindt dat zij niet langer verantwoordelijk is voor de bescherming en de toegankelijkheid van muziekeducatie, -beoefening en -beleving. Muziekscholen zijn in een rap tempo ingekrompen en in veel gevallen zelfs helemaal opgeheven als gevolg van de stijgende kosten door de verdwenen  subsidies. Bij het publiek heeft publiciteit hierover tot gevolg gehad dat een idee zich heeft vastgezet: “muziekles is duur, concerten zijn duur”. Dat idee, samen met een in verschillende lagen van de bevolking groeiende aversie tegen de kunstcultuur in het algemeen, maakt dat het klimaat is verzuurd, en dat knokken voor de toegankelijkheid van muziek creativiteit vergt, een lange adem en in veel gevallen een boterham met tevredenheid.

Deze creativeit, bij musici nu eenmaal vaak volop aanwezig (vanwege het beoefenen van muziek, zie de onderzoeken) heeft een explosie van kleine, middelgrote en grote initiatieven teweeg gebracht. Zonder de coördinerende inbreng van overheid en instituten is er een wirwar ontstaan van prachtige uitwerkingen, projecten, websites, zzp’ers en collectiefjes. Vrije markt-werking alom, maar wie vindt nog zijn weg in dit grote online aanbod? En hoe onderscheid je kwalitatief goede leraren van de minder goede? En ís die muziekschool eigenlijk wel zo duur?

Muziek in de basisschool

Het basisidee dat privélessen op muziekscholen te duur zijn, en dit inmiddels voor een grote groep mensen inderdaad is geworden, heeft er de afgelopen jaren voor gezorgd dat men aan de slag moest gaan met het concept “Instrumentale lessen in de basisschool”.

De campagne “Muziek telt!”, vanaf 2009 vormgegeven door het Fonds voor Cultuurparticipatie samen met Kunstfactor en Muziekcentrum Nederland, heeft het pionierswerk dat verricht moest worden op een intensieve manier ondersteund.

Aanvankelijk ontstond er aardig wat onrust bij instrumentale docenten omdat er geen op-maat-lesprogramma voorhanden was. Om te kunnen voldoen aan de nieuwe eis, klassikaal lesgeven, zijn andere competenties nodig, evenals het bijstellen van verwachtingen en werken met een ander lesprogramma.

Niet zelden werden docenten die bij verschillende instituten werden aangewezen om deze lessen uit te gaan voeren, overgeslagen als het ging om de vormgeving en indeling van de lessen (aantal, logistiek, inhoud). Ze werden plotseling met een vaag kader in het het diepe gegooid. “Ga 12 lessen koperen blaasinstrumenten verzorgen bij basisschool X, elk kind krijgt een instrument van de plaatselijke vereniging.” Wel eens in een klaslokaal 15 tot 20 kinderen tegelijkertijd op trompetten horen toeteren? Of op djembé’s horen rammen? Paniek!

Aantal lessen x aantal kinderen x verwachting x resultaat x …

Twaalf lessen kunnen -voor een kind dat enthousiast begint- genoeg zijn om elke vorm van muziekbeoefening voorgoed af te zweren. Omdat de groep te groot is, de techniek van het instrument te moeilijk, of het geluid dwars door je heen gaat, de docent niet is getraind op het omgaan met groepen, geschikt lesmateriaal niet voorhanden. Omdat het kind niet zelf mag kiezen uit een breed instrumentenaanbod, maar 3 maanden lang vastzit aan een instrument waar het misschien fysiek geen enkele aanleg voor heeft, nauwelijks geluid uit krijgt, of waarvan het geluid doet schrikken. Dat kan geen gunstige kennismaking zijn, net zo min als de pianolessen van de strenge pianojuf uit vroeger jaren, die met opgelegde toonladders en drieklanken menig kind tot tranen bracht.

Begrijp me goed, ik ben een enorme voorstander van muzische lessen op de basisschool, vocaal, instrumentaal, én dans. Ik denk wel dat de lessen pas effect hebben, wanneer docent en klas zich happy voelen met hun activiteit.

muziekblog

Het faciliteren van ondersteuning van de docent, goed luisteren naar diens uitleg over de specifieke eigenschappen en (on)mogelijkheden van zijn instrument, en vertrouwen schenken aan de deskundigheid van de docent: dit alles legt de basis voor een goed werkend systeem. In persoonlijke gesprekken met diverse docenten heb ik toch wel regelmatig gemerkt dat in veel gevallen het proces van de lesontwikkeling met medewerking van de uitvoerende docenten eenvoudigweg is overgeslagen. De voorwaarde om kinderen te kunnen inspireren is een enthousiaste docent, die het leuk vindt om zijn instrument te laten horen, die het leuk vindt om erover na te denken hoe hij of zij alle kinderen kan betrekken bij de lessen, óók de kinderen met ‘rugzakjes’.

Samen muziekmaken, samen klanken ontdekken, hoe werkt het instrument werkt, zelf mogen experimenteren, componeren, knutselen- het brengt het kind aan het rekenen, praten, voelen, bewegen, kijken, voorstellen, en vooral: luisteren. Luisteren naar klanken van zichzelf, van anderen, de natuur, de stad, alles in beweging en zelf hieraan meedoen. Je stem vinden, gebruiken. Lekker dansen.

Deze ervaring hoort een kind te inspireren, een zaadje te planten voor binnenkort of later. Wordt er eigenlijk wel genoeg geluisterd naar wat kinderen willen, naar hun dromen en wensen met betrekking tot een instrument bespelen?

Diverse conservatoria hebben de laatste jaren bijscholingsprogramma’s ingericht voor de instrumentale docent, en langzaamaan ontstaat er een nieuwe werkelijkheid die hoop biedt voor de toekomst. De idealistische wens om mensen van alle leeftijden in aanraking te brengen met muziek, ondersteund door wetenschappelijk en empirisch bewijs, houdt musici op de been. Ze geeft waarde aan de vele uren bloed, zweet en tranen die worden besteed aan het studeren van het instrument, aan het nadenken over communicatievormen (anders dan taaie toonladders) om deze liefde over te brengen, om jong en oud actief te laten omgaan met muziek op elk niveau. Een verzamelplek voor goed materiaal, een indexering van betrouwbare informatieve en ondersteunende websites zou geen overbodige luxe zijn: daarin ligt nog een mooi project!

Welke rol kan de bibliotheek bij deze ontwikkelingen spelen?

Bibliotheek.nl heeft op haar website een etalage Muziekmaken, waar veel tips te vinden zijn over uiteenlopende onderwerpen zoals muziekgenres, apps voor de tablet, nieuws over (digitale) bladmuziek en informatie over muziek voor en met kinderen. Bovendien is er een overzicht te vinden van alle bibliotheken in Nederland waar een muziekcollectie is, handig!

Hopelijk wordt de etalage uitgebreid met nog veel meer onderwerpen. Het is al een fijne plek aan het worden, neem eens een kijkje!

trompetmuziekafd

Plaatselijke collectie

Een bezoek aan de Zeeuwse Bibliotheek met de uitgebreide muziekcollectie kan de docent op zijn of haar plaats weer inspireren tot net even andere insteek. Bladeren in liedbundels, luisteren naar liedjes in één van de luistercabines via Muziekweb , cd’s uit de collectie van zowel jeugd- als muziekafdeling, cd’s die bij bladmuziekboeken horen (tip: véél is bruikbaar materiaal als backing track!), liedjes uit vroeger tijden uit het magazijn opvragen omdat je een bepaald thema hebt gekozen. Illustraties meenemen uit fotoboeken, tijdschriften, prentenboeken, knutselboeken. Het zelf lessen ontwikkelen is enorm tijdrovend, maar ook enorm leerzaam. Inspiratie daarbij is onontbeerlijk, in digitale vorm én op papier.

Samenwerking tussen school en bibliotheek kan een plaatselijke dynamische muziekpraktijk tot stand brengen, een kruisbestuiving van ontdekking en uitvoering.

Meer dan basisschool

Natuurlijk is bovenstaand concept op veel meer muzikale gebieden toe te passen dan het basisonderwijs. Van kleuteropvang tot universitair niveau, van beginner tot professionele musicus, van luisteraar tot componist, voor iedereen die belangstelling heeft voor welke vorm van muziek dan ook, is er materiaal te vinden in de bibliotheek. De ontdekking van muziek uit andere culturen kweekt tevens begrip voor elkaar. Muziek als therapie voor een betere samenleving is geen utopie, het is slechts een idee dat uitvoering nodig heeft om zichzelf te mogen bewijzen. Begin gewoon ergens, en kijk waar het pad van ontdekking naartoe leidt.

In gebieden waar oorlogstrauma’s en armoede de orde van de dag bepalen, beweegt Musicians without Borders mensen hun gevoelens te verwerken door middel van muziek. Ik zou ervoor willen pleiten de visie van deze organisatie te adopteren ook voor onze eigen samenleving. Wedden dat ook onze kinderen door muziek maken, opgroeien tot evenwichtige, creatieve, minder stressvolle volwassenen? Minder ziekteverzuim, minder concentratiestoornissen, betere motoriek en een beter analytisch vermogen dragen uiteindelijk vast bij tot economische winst.

En zo is ook de investering in individuele instrumentale lessen als opvolger voor de kennismakingsklassen in de basisscholen, wellicht toch een uitstekende keuze, die het geld dubbel en dwars waard is. En ook dáár zijn we goed voor uitgerust bij de muziekafdeling, met een uitgebreide collectie voor bijna elk denkbaar instrument.

 

Els van de Wijdeven-Millenaar

Muziekspecialist

 

Bronnen, verder lezen en nuttige websites:

 

  • Music Education in crisis –  Ed. Peter Dickinson, Boydell Press, 2013
  • Er zit  muziek in ieder kind – Fonds voor cultuurparticipatie – eindred. Tynke Hiemastra, 2013
  • Music and the brain – studies in the neurology of music – ed. Macdonald Critchley & R.A. Henson
  • Ons muzikale brein – de wetenschap van een menselijke obsessie – Daniel J. Levitin, vert. R. Vernooy, Atlas 2013
  • Musicofilia – Oliver Sacks 2007

 

 

  • foto’s: eigen bestand, docent ZMS Met toestemming

Boeken die je niet wilt lezen

donderdag, 25 september 2014

Voor iedereen die niet wekelijks tussen de stapels boeken zit een misschien ietwat vreemd fenomeen, maar ze bestaan echt: boeken die je niet wilt lezen. Boeken waarvan het omslag of de titel (of beiden) zo wereldvreemd aandoen dat je je afvraagt wie hier ooit in zou willen lezen.

In het Nederlandse taalgebied ken ik er nog niet veel voorbeelden van, maar in het Engelse des te meer. Nu verschijnen er natuurlijk honderd maal zoveel titels in het Engels dan in het Nederlands, dus dat maakt de kans op een enorme uitglijder groter. Printing on demand maakt waarschijnlijk dat deze categorie boeken in de toekomst een ware groeimarkt worden. Want juist in die hoek van de markt verschijnt nogal eens iets dat eigenlijk het daglicht niet kan verdragen, of waarschijnlijk bij een tekort aan daglicht is gepubliceerd. Sommige van deze juweeltjes die vroeger nog gewoon bij een uitgever uitkwamen, zijn inmiddels antiquarisch gewilde exemplaren geworden. Ik zal u hier een paar voorbeelden noemen die ik voor het gemak in categorieën opdeel.

Verwijzen naar de daad of het orgaan op een niet zo tactvolle manier

Engelse tabloids staan er vol mee: dubbelzinnige koppen met puberale teksten waarbij borsten,- billen- en seksverwijzingen de boventoon voeren. We kennen moeder Teresa uit de jaren negentig van de 20ste eeuw als een engel van een mens. Reden voor een biografie, moet auteur Christopher Hitchins gedacht hebben, maar waarom noem je die dan uitgerekend: The Missionary Position. Mother Teresa in theory and practice moet noemen?

Missionary position

Ik kan toch moeilijk geloven dat er geen katholiek over de titel gestruikeld is. Ook je hoofdpersoon Dick noemen is vragen om problemen als je in het Engels schrijft, bijvoorbeeld als je je kinderboek ‘Invisible Dick’ noemt, zoals Frank Topham deed.

Invisible dick

Deze auteur zou er overigens ook goed aan doen een pseudoniem aan te nemen. Als je zelf erg enthousiast over een onderwerp bent, is het altijd goed iemand met een frisse blik nog eens te vragen naar je boek te kijken. Dr. Elisabeth B. Svendsen MBE is daar een voorbeeld van, toen ze haar lievelingsonderwerp ezeltjes beschreef in A passion for donkeys.

passion for donkeys

Doe het zelf

In een maatschappij waar de grijze golf meer dan een kwart van de bevolking omvat en het door de gestegen loonkosten erg voordelig wordt zelf in huis te klussen, is het logisch dat je op allerlei gebied informatie kan vinden over hoe je het beste kunt kleien, timmeren, metaalbewerken of breien. Name it, and we have it, zou je denken als je de volgende wel erg vergaande hobbyboeken ziet. Zo zul je opa een groot plezier doen door hem het boek ‘Fancy coffins, to make yourself’ cadeau te doen.

Fancy coffins

Droeftoeters zijn mensen die hun vleselijke lusten en hun hobby gaan combineren. Want zeg nu eerlijk, wie zou er op het idee komen om zelf een genotsknots te gaan schaven en beitelen? In Make your own sex toys kun je precies lezen hoe je van een geitenwollen sok een kriebelcondoom maakt.

Make your own sex toys

Enige jaren geleden hadden de zelfverklaarde Noorse nichten Arne en Carlos een internationale bestseller met hun winterboek Kerstballen breien met Arne en Carlos (Utrecht: Tirion, 2011).

kerstballenbreien

The manly art of knitting’ van Dave Fougner verscheen al in 1972, met op de omslag een stoere cowboy in de prairie die zijn tijd verbeidt met een breiwerkje. Ik ben benieuwd of het aangeslagen is bij de doelgroep.

Manly art of knitting

Pedofilie en incest

Deze categorie zou eigenlijk niet mogen bestaan, maar omdat kennelijk de samenwerking tussen vormgever/tekenaar en scenarioschrijver zelden door de uitgever wordt gecontroleerd, kom je nogal eens vreemde combinaties van omslag en titel tegen. Geen kind zal er iets achter zoeken, maar als je als volwassene zo’n boekje voorgeschoteld krijgt om uit voor te lezen, ben je toch geneigd om zelf maar iets te verzinnen ter voorkoming van ander op de loer liggend leed.

The best dad is a good lover

Eentje in de categorie dubbelfout is hier het werk van Dr. Charlie Shedd: The best dad is a good lover. Een beetje griezelig toch als je bedenkt dat houden van in deze connotatie toch eerder als minnaar moet worden vertaald en we het hier over de leeftijdscategorie bakvisjes hebben. Neem daarbij de sepia-achtige omslag met een vader die zijn dochter als een minnares vasthoudt en je wilt de inhoud van het boek al niet meer lezen.

It's easy to play classical themes

In deze categorie valt ook het boek ‘It’s easy to play classical themes’, een muziekboek voor de jeugd, dat wordt ontsierd door een vals loensende ‘muziekdocent’ (Ludwig van Beethoven?) die, zittend op een pianostoel met een kind op schoot, de lezer kinderliedjes moet gaan leren. Na de berichtgeving van het afgelopen jaar zal het niet verbazen dat dit in het land van Jimmy Saville is uitgebracht. Hier blijft het niet bij. Dieptepunt in dit genre is de omslagtekening van Lori Block bij het boek ‘Harpo’s horrible secret.’

Harpo's horrible secret

Dat was normaal gesproken een leuke titel voor een jeugdboek geweest, maar als je ziet hoe Harpo’s opa extatisch met zijn kleinzoon staat te hengelen terwijl deze achter Harpo’s rug staat, vraag je je toch af wat voor sarcastische humor Block heeft.

Poep en pies

Het kookboek mag zich tegenwoordig in een grote belangstelling verheugen. Natuurlijk staat de naam van de kok dan in koeienletters op de omslag. Toch zijn er achternamen waarbij je daar wat minder enthousiast in moet zijn. Zo komen achternamen als Pi of Poo in Azië nogal eens voor, maar kunnen de verkoopcijfers drastisch tegenvallen als je je Thaise kookboek dan in het Engels laat vertalen als ‘Cooking with Poo.’

cookingwithpoo

Van een ander niveau is dat als het gaat om het medische aspect. Van een maag-darm specialist kun je een verdieping in dit onderwerp verwachten, maar als daar dan een populair-wetenschappelijke versie van verschijnt onder de titel ‘What’s your poo telling you’, die ook nog in een poepbruine kleur verschijnt, gaat de belangstelling voor health and lifestyle wel erg ver. Verder dan ik interessant vind in ieder geval.

What's your poo telling you

Toch kan het nog genanter. Eentje in deze categorie, waarvan je denkt: ‘Welke padvinder zou dit in vredesnaam willen lezen?’, is het kampvuurboek van Kathleen Meyer: ‘How to shit in the woods.’

How to shit in the woods

Als ik dan toch zo nodig moet, dan zoek ik om het even welke boom op, maar ik ga me er -als ik daar de tijd al voor zou hebben als het zich voordoet- toch zeker niet verdiepen in de vraag of ik beter aan de voet van een Franse eik of aan de wortels van een Plataan mijn faecaliën kan deponeren.

En dit is nog maar het topje van de ijsberg. Het kan nog veel gekker, maar daarover een volgende keer meer. Dan behandelen we onder meer de categorieën Tweede Wereldoorlog, Poezen en katten, emancipatie (volgens mannen), nog meer seksistische titels en het meest gewilde boek dat niemand wil lezen.

 

Johan Francke, informatiespecialist

 

Jean Philippe Rameau ( 1683-1754)

woensdag, 17 september 2014

Dit jaar is het 250 jaar geleden dat één van de belangrijkste barokcomponisten overleed, nl. Jean Philippe Rameau. Dit leek mij een mooie aanleiding om extra aandacht te besteden aan deze componist via dit weblog.

Rameau was naast componist ook organist, klavecinist, muziek pedagoog en een zeer belangrijk muziektheoreticus. Zijn muziektheoretisch werk “Traité l’harmonie” is de basis voor de functionele harmonieleer. Als componist was hij ook zeer belangrijk, zijn invloed op de ontwikkeling van de opera mag zeker niet onderschat worden. Het is daarom opmerkelijk dat Rameau zoveel minder bekend is dan zijn generatiegenoten Bach, Händel en Vivaldi.

Attribué_à_Joseph_Aved,_Portrait_de_Jean-Philippe_Rameau_(vers_1728)_-_002

Rameau werd in 1683 geboren als zoon van een organist in Dijon. De eerste veertig jaar van zijn leven leed hij een obscuur bestaan in de provinciën, waar hij werkzaam was als organist. In 1706 publiceerde hij in Parijs zijn eerste boek met klavecimbelstukken. In 1722 ging hij weer naar Parijs voor de uitgave van “Traité de l’harmonie” en hij is vanaf die tijd in Parijs blijven wonen.

Rameau_Traite_de_l’harmonie

Rameau’s theorieën omtrent de harmonieleer werden al snel bekend binnen en buiten Frankrijk. Hij werd erkend als een belangrijk muziektheoreticus en leraar. Ondertussen werkte Rameau hard om ook naam te maken als componist. Steeds vaker componeerde hij genrestukken waarin hij de wereld om hem heen beschreef.

Een bekend werk is “Les sauvages”.

SAMSUNG DIGITAL CAMERA

In 1726, 42 jaar oud, trouwde Rameau met de 19 jaar oude Marie-Louise Mangot, een zangeres en klaveciniste. Samen kregen ze vier kinderen. In die tijd koos hij voor een carrièrewending, hij wilde operacomponist worden. Hij componeerde in 1733 de opera Hippolyte et Aricie. Deze opera sloeg in als een bom, was zeer vernieuwend, alles werd harmonisch complexer, dramatischer en expressiever. Voor het opera-ballet kon Rameau zich helemaal uitleven in z’n muzikale fantasieën. Een beroemd voorbeeld hiervan is de vulkaanuitbarsting in “Les Indes Galantes”.

indes galantes

Er ontstond een conflict tussen de aanhangers van de componist Lully ( die toen allang overleden was ) en die van Rameau. Bij de volgende opera’s werd de “strijd” alleen maar heviger maar Rameau kreeg de steun van de steenrijke financier La Pouplinière. Hij werkte samen met Voltaire en mocht zijn opwachting maken aan het hof.

Dankzij het uitstekende orkest van La Pouplinière kon Rameau gebruik maken van de klarinet en hoorn, in die tijd vernieuwende instrumenten. Het orkest neemt in zijn theaterwerken een belangrijke plek in. De ouverture en entr’acte muziek werden een onderdeel van het drama. De banden met het Hof waren goed.

lessuvages

In 1745 kreeg hij een Koninklijk pensioen toebedeeld, wat het einde betekende van al zijn geldzorgen. Rond 1750 was Rameau op de piek van z’n roem. Van 1752 tot 1754 verliest hij echter een deel van zijn aanhang. Verlichtingsfilosoof Jean-Jacques Rousseau hekelde de harmonische complexiteit en gaf de voorkeur aan de melodische muziek van de Italiaanse opera’s. Langzamerhand verloor Rameau de steun van de filosofen en componeerde hij steeds minder. In 1764 overleed Rameau na hevige koortsaanvallen. Er is een anekdote die vertelt dat Rameau op zijn sterfbed de priester betichtte van vals zingen.

Van 30 september tot 27 oktober 2014 zal de muziektafel op het plein in de Zeeuwse Bibliotheek ingericht zijn met werken van Rameau!

 

Rea Bensch, Domeinspecialist muziek

(Bronnen: Wikipedia, Componisten.net, Muziekweb)